3.5 maand geen contact.
Ik dacht ik ben het kwijt. Niet dus.
Ik denk nog steeds aan hem. Niet op een leuke manier van herinneren, maar herinneringen die pijn doen omdat ik het mis.
Ik wil dat hij aan mij denkt en dat hij niet zonder mij kan.
Dat hij me een keer een smsje stuurt om te vragen hoe het gaat.
Dat hij er op terug komt dat hij alleen het gevoel voor mij heeft en niet voor iemand anders en dat hij mij op een gegeven moment ook erg gaat missen in zijn leven.
Waarom wil ik het nou zo graag.
Onbewust kijk ik soms nog op mijn telefoon. berichtjes ? In die 3.5 maand ? 0..
Ik dacht van het gevoel af te zijn maar ergens is het nog niet weg.
Ik zie maar een vriend van hem lopen of iets wat mij er aan doet herinneringen en word slap.
Ik mis hem.. stiekem nog.. niemand weet het want ik heb het er met niemand meer over. Alleen ikzelf weet het. Maar ik accepteer het gevoel en ik accepteer hoe het is en heb daar vrede mee. Het moet wel.
Mist hij mij dan niet ? Nooit ? Denkt hij helemaal niet meer aan me met hoe ik was ? Hoe lief ik voor hem was etc ? Een ander duikt een paar uurtjes op en die 1.5 jaar met mij gaat van de een op de andere dag naar de achtergrond ?
Hij heeft zoveel om mij gegeven en van mij gehouden en voor niemand zoveel gevoeld als voor mij.
Of waren het lieve woorden zonder betekenis ? Dat moet toch zo zijn ! Anders zou ik toch wel iets horen ? Als die woorden echt waren dan was hij hier toch ? Niet ergens anders ??
Ik voel nu hoe het voelt als je echt om iemand geeft en zoveel van iemand hebt gehouden dat je het gewoon voelt in je hart.

Ben het zat.

Emotionele buien.