emotie's
ik kom er niet uit, Hoe verdrijf ik hem uit mijn kop... Het lukt me niet.
Mijn gebroken hart blijf hangen in het verleden, ik denk alleen maar hoe fantastisch ik hem vindt en dat liefde dingen overwint. Ik ruik hem nog, kan hem voelen en mis hem zo
Mijn verstand is niet helder, zie niet wat er niet klopte, zoek de fout alleen maar bij mezelf (weet dat er 2 nodig zijn) maar verstand is ver weg...
Mijn gevoelens blijven me kwellen, en hoop dat ie contact zoekt tegen beter weten in!!
De heftigheid van mijn gevoel maakt me zo bang, het frustreert me en duurt zo lang. Ik begrijp het gewoon niet (of wil het niet begrijpen)
Denk alleen maar aan hem; schat help dit verdriet kunnen we samen delen?!
Heb ze de neiging om te bellen, brief te schrijven in elk geval; CONTACT bedwing elke keer deze neiging omdat de reactie van hem er niet of niet positief zal zijn.
Hij is zo bang en loopt weg om zichzelf te beschermen, denk dat hij het gewoon niet aankan om contact te hebben, of in elk geval niet aan WIL (hij had zich anders echt wel gemeld)
Aan de andere kant begrijp ik echt niet dat hij toen ik in ziekenhuis lag met onze miskraam hij niet is geweest of daarna (nu 6 weken geleden) niets meer van zich heeft laten horen; Het was toch ook zijn kind ??
Nou ja kortom... overspoeld door me emotie's (en hormonen) pijn in ieder opzicht !
Heb daardoor ook niet kunnen reageren op prachtige dingen die hier geschreven worden, heb wel een aantal blog's gevolgd, zo herkenbaar.
Dus het gaat nog steeds niet
Dus het gaat nog steeds niet echt goed met je, meis? Hoe gaat het lichamelijk? En is het met werk een beetje gelukt? xx
we gaan dapper door
Lieve senzy,
Fijn dat je reageert! doet me goed
t gaat redelijk... het zakt allemaal wat,maar heb wel een burn-out door alles; arts gaf aan dat het echt wel veels te veel rotdingen achter elkaar zijn, moet ook zeggen dat ik het allemaal niet kan plaatsen.
Lichamelijk gaat het steeds een beetje beter, ga elke dag wandelen en dat doet goed, ga me wat sterker voelen.
Heb vandaag om half 11 gesprek op me werk met HRM en leidingevende; HOOP VAN ZEGEN !!
Ze zullen me echt niet meteen antwoord geven, maar meer dan dit kan ik niet doen... dag ben ik toch kwijt en heb niets verliezen, kan alleen maar aangeven dat ik heel graag die dag terug wil, maakt niet uit wat ik dan doe of op welke afdeling.
Vanmiddag controle in het ziekenhuis, het is nu 6 weken na de operatie.
Best een heftig dagje... en ja daar ga je dan overal alleen naar toe.... en ex-lief leeft gewoon door zonder problemen en ik maar puin ruimen.
Nou meis, jij ook veel sterkte en hoop gauw weer ff te horen.
xx
@Jovel
Jeetje, wat vervelend allemaal...en je hebt met je ex ook helemaal geen contact meer? Hij heeft niks van zich laten horen en laat jou gewoon met alle ellende zitten? Ik vind het ongelooflijk.. Snap ook jouw verscheurende gevoel. Enerzijds woedend omdat hij je zó ongelooflijk laat zitten, anderzijds nog steeds de emoties van het houden van en het beidealiseren van wat jullie hadden. Dat doe ik namelijk ook nog steeds, terwijl ik ondertussen merk dat ik al een hele tijd zonder hem leef en dat het best ok gaat. Wij hebben wel weer contact maar dat wil niet zeggen dat het weer aan is of goed komt. Ik probeer ondertussen echt mijn leven zonder hem op te bouwen.
Vind het zo naar voor je meis, hoop dat er vandaag wat positiefs op je werk uitkomt! Laat je nog even weten hoe het gegaan is?
Liefs!!
@senzy; de uitslag, verdriet
Hoi Senzy,
Er is totaal geen contact met ex... heb 2 weken geleden sms contact gehad met zijn beste vriend, mijn ex had aan hem in elk geval wel verteld van de bbz (buitenbaarmoederzwangerschap)
Heb aan zijn vriend laten weten dat ik nog zo van mijn ex hou en advies gevraagd wat te doen, hij antwoorde dat het geen zin had om aan mijn ex "te leuren"
Hij gaf aan dat A (ex) het er wel moeilijk mee had, maar de uitspraak had gedaan; FF niks niemand zonder verplichtingen en verwachtingen, ik zet me Kop vooruit niet achterom kijken, focussen op werk, genieten en leuke dingen doen !
pffff ja dat snap, inderdaad de beste remedie, maar mij laten zitten met alle brokken, hij heeft gewoon zijn drukke werk, is niet verhuisd, geen zware operatie enz... Makkelijk. Ik weet dat hij ook verdriet heeft en uit zelfbescherming geen contact opneemt, maar vindt het echt ongeloofelijk. Durf deze soap (ook hier) bijna niet te delen, als je het vertelt denk je toch dat script is wel fantasierijk geschreven; maar helaas niets is minder waar en werkelijkheid !
Ben het ene moment woedend, andere moment zo verdrietig en wanhopig. Dit terwijl ik voor het samenwonen al 12 jaar alleen woonde en weet dat ik een prima leven zonder ex-lief kan hebben.
Het gesprek op me werk liep redelijk, ze blijven zakelijk en bij het standpunt dat ze mijn 8 uur niet terug kunnen geven door financiele problemen. Ze gaan proberen en kijken of ze tijdens het hoogseizoen (wat er weer aan komt) wel wat extra in kunnen zetten, maar zetten mijn contract niet om en bieden GEEN garantie.
Verder de controle in het ziekenhuis vandaag, ik kan mijn grote kinderwens definitief vergeten! Ben zo verdrietig...
De arts vond het ook zo rot voor me en vindt het hele verhaal inclusief ex zo zwaar en shit, arts is erg begaan met me.
Nou ja, je leest, ik ben verslagen! Moet alles maar dan ook alles zien los te laten; HOE ??
Begrijp jou gevoelens ook zo; tuurlijk kan je leven zonder hem, en "wij mensen" idealiseren hetgeen we kwijt zijn, de possitieve gedachten en emotie's nemen de overhand. Ratio en realiteit zijn in deze verwerking soms ver te vinden; liefdesverdriet is een zwaar afkicken.
Probeer te genieten van jullie kontact; "Meester Tijd" zal je het antwoord geven.
lfs jol
@Jovel
O, meisje, wat afschuwelijk, afschuwelijk.... en dan ook dat nieuws nog: je kinderwens vergeten.. is dat echt helemaal definitief?? Ik begrijp je ex totaal niet, snap best dat hij geen verplichtingen wil, zo is mijn ex ook een beetje, en zo zijn heel veel mannen na het beëindigen van een relatie, maar om je zó te laten vallen en te laten zakken... hoe kan deze man zichzelf nog aankijken in de spiegel zonder een enorm gevoel van schaamte en schuld omdat hij je zo heeft laten zitten??????
Het is inderdaad een ongelooflijk verhaal. Schrale troost: als je hier door heen komt, meid, dan kun je de hele wereld aan, dan kun je zo ontzettend op jezelf terug vallen, maar waarom moet een mens toch door dit soort afschuwelijkheden om sterk te worden?? Kan dat ook niet zonder deze drama's??
Er moet voor jou hierna toch zo'n ongelooflijke, gouden, prachtige tijd komen. Als iemand dat verdient, dan ben jij dat. Ze zeggen altijd dat dit soort dingen niet voor niks gebeuren: nou, meid, dan komt er nu voor jou een periode vol met fantastische zaken!!! Want jij hebt nu je portie wel even gehad....
ik denk aan je, je mag me altijd mailen als je wilt. Huil, vecht, bid, en huil weer... alles is toegestaan om door dit verschrikkelijke verdriet heen te komen.
Liefs en sterkte!!!
tranen @senzy
dank voor je lieve bericht; Tranen, jank, jank,
Ik kan er ook niet bij.... en het doet erg veel pijn, begrijp niet dat exlief (mensen) zo medeogenloos naar elkaar kunnen zijn. Denk dat hij zich ook schaamt en schuldig voelt, de dag dat ik uit zijn huis moest verdwijnen hebben we samen zitten janken, hij zei toen dat ie zich zo schuldig voelde wat ie me aan deed door te stoppen met de relatie.
Maar dat hij (door de "slechte") jaren met zijn ex uiteput was en nu voor zichzelf ging kiezen en totale rust wilde; nou die neemt hij dus ook!
Maar waarom ben je dan in 1e instantie een relatie aangegaan en daarna gaan samenwonen ?
hij had helemaal niet op zijn beslissing terug hoeven komen, je kan nou eenmaal niemand dwingen en als je niet wil dan wil je niet, maar op zijn minst had hij menselijk kunnen zijn en iets laten horen nadat ik uit het ziekenhuis was (als je dan te bang bent om naar het ziekenhuis te komen) het was ook zijn kind, en niet onbewust of ongelukje!! Volgens mij is de totale paniek, angst bij hem toegeslagen (hij heeft met zijn ex, 2 kindje verloren) Hij loopt door zijn verleden weg van problemen en verantwoordelijkheden.
Maar ja ik zit met de ellende....
Heb mijn portie zeker gehad, vindt dit zo zwaar. Inderdaad wat is de reden hiervan ?
Ben normaal een zeer sterke vrouw, en nu een wrak. Ik moet en kom hier doorheen maar pffffff
Jank en bid me suf... lig nachten wakker.
Is dit de les om voor mezelf te kiezen ? Dan had het ook wel wat minder gemogen...
Maar goed, hier lees je ook veel verhalen van mensen die ook in vreselijke situatie's zitten en dan weet je dat je niet alleen bent...
Ooohhhh kind wat erg
Ooohhhh kind wat erg allemaal!!!
Wat betreft je kinderwens, is dat echt definitief? Zoniet, vraag dan svp een 2nd opinion wanneer de rust is wedergekeerd.
Het gedrag van je ex is onvergeeflijk. Triest wat mensen elkaar aan kunnen doen omdat ze denken dat het nu 'beter' is om even geen contact te hebben. In zijn ogen deed het hem waarschijnlijk teveel verdriet en vond hij dat je nu moet proberen om hier zelfstandig doorheen te komen, zonder op hem te leunen.
Met die beslissing heeft hij zijn menselijkheid naast zich neergelegd. Ik vind het een uitermate egoistische reactie.
Dat je hier doorheen gaat komen is een feit, ook al voel je het nu niet zo.
Echt, er komt een dag dat het verdriet en de paniek, de continue onrust, piekeren en missen verdwijnen.
Of dit een les is weet ik niet. Dat je er sterker uit gaat komen wel!!!!
.
Heel veel sterkte meis!!!!! YOU WILL GET THROUGH THIS!!!!
@moerbei; wens
Lieve Moerbei,
Kinderwens; ja is definitief
april 2011 ook al een miskraam gehad, in december eileider gesprongen door bbz die me net niet mijn leven heeft gekost(buitenbaarmoederzwanger)
vandaag gehoord dat rechter eileider ook kapot is, daarbij is mijn leeftijd en eicellen een probleem, heb al veel optie's doorlopen, mijn enige kans is hopen op een wonder.
Ex-lief toont inderdaad geen menselijkheid... begrijp het echt niet (weet dat hij van me houd) maar kan niets met zijn gedrag, het verscheurt wel mijn hart.
Moeilijk om deze meerdere rouwprocessen tegelijk te verwerken.
Het ging net weer een beetje, begon wat rustiger te worden en dingen wat te relativeren maar ja dan vandaag weer deze berichten.
Vindt steun bij de verhalen hier en de herkenbaarheid die je overal leest, hoop, vrees, kracht, verdriet en liefde
Ook van jou blog en verhalen, wat jij hebt meegemaakt is ook niet niks, en je geeft zulke mooie adviezen en berichten, evenals Senzy en vlindertje.
THANKS
lfs jol
we gaan maar door met ademhalen en hoop dat de rust erin gevonden wordt
lfs jol