hoi Eva,
Heb net je blogs gelezen en ja, je zit echt midden in het verwerkingsproces en het doet pijn en je haat hem, dat hoort er allemaal bij.
Bij mij is het bijna 2 jaar geleden gebeurt, hij had er geen trek meer in, zoals hij zei. Volkomen over mijn toeren omdat hij het per telefoon!!! uitmaakte. Wat heb ik hem gehaat, brieven geschreven, gesmeekt, hem beschuldigd, met woorden heel grof naar hem uitgehaald, opgebeld, hij verbrak de verbinding, naar zijn huis gegaan, hij deed niet open. Echt, je gaat door een hel, ik veranderde bijna in een stalker en was op een bepaald moment bang voor mijn eigen woede, ik dacht; ik gooi een steen door zijn raam, maak een paar flinke krassen op zijn auto enz. Toen kwam ik erachter dat er maar 1 ding opzit; geen contact meer, ik woon in een middelgrote plaats, dus dat lukt. Ik heb enorm veel pijn gehad en af en toe nog, hij was een knappe kerel, trok altijd de aandacht van vrouwen, dus ook ik weet hoe het voelt als je weet dat hij op zaterdagavond zich vermaakt met iemand anders. Ondanks mijn haat miste ik zijn stem, geur, lach, de sex, alles. Nu ben ik verdergegaan, ben heel druk met mijn werk, maar de manier waarop onze relatie na 6 jaar is gestopt, dat zal de rest van mijn leven, als ik eraan terugdenk pijn doen, soms zou ik de klok wel 7 jaar terug willen zetten en wens ik dat ik die vent nooit ontmoet had, maar je moet ermee verder en echt, geen contact, hem niet meer zien, is uiteindelijk het beste. Sterkte. Paula