Hmm, ik ben mezelf zo beu!

Het ene moment gaat het echt goed ik ben lekker bezig, en dan uit het niets is mijn hele denkwereld weer vol van mijn ex. Ik krijg er dingen niet door af, ik staar naar mijn projecten, maar neem niets in me op. En dit terwijl er zoveel leuks om me heen gebeurd.
Ik sta ook echt achter de beslissing dat uitmaken de beste oplossing was, maar zij lijkt het er zo makkelijk mee te hebben. Maar of dit ook zo is? Ik zal er nooit achter komen en het moet me ook niet interesseren ook! Koester de leuke herinneringen maar besef ook de negatieve kanten.
Ik moet stoppen met de boel verheerlijken, maar krijg me er niet toe gezet.
Ik hoop op een bevredigend antwoord van haar, maar zou niet weten wat dat antwoord zou moeten zijn. En zo blijft het een cirkel waar je niet uitkomt.