Inmiddels is het al weer twee jaar geleden dat lid werd van ldvd, toen om de reden dat hij had het uitgemaakt..nu schrijf ik deze blog omdat ik het heb uitgemaakt. De reden daarvan is, dat ik al een tijdje het gevoel had dat ik niet met hem verder wilde, het niet vertrouwen van elkaar was een groot punt waardoor hij mij heel erg controleerde. Hij keek altijd wanneer ik online was op whatsapp en owee als ik niet binnen een half uur hem terug belde of appte.

Dat controlerende gedrag van hem begon ik steeds erger te vinden, alhoewel hij er wel een reden voor had. Ik ben ook vreemd gegaan...met een jongen met wie ik al 4 jaar contact had..ik had hem al 3 jaar niet gezien ivm met mijn relatie. Maar omdat mij ex zelf ook meerdere malen contact zocht bij andere meiden had ik zoiets van...payback time. Bovendien zat de passie ook niet meer in onze relatie, ik wilde eigenlijk niet meer dat hij me nog aan raakte..ik ben 24..ik ga niet de rest van mijn leven met iemand doorbrengen waarvan ik niet wil dat hij me aanraakt.

Bovendien blowde hij nogal veel.. ik had hem al vaker gewaarschuwd dat als hij daar niet mee zou stoppen, ik bij hem weg zou gaan. Een half jaar geleden studeerde ik nog en hij ging op zichzelf wonen, in een stadje waar ik eigenlijk nog niet dood gevonden zou willen worden.. dit wist hij ook wel, maar het zou slechts tijdelijk zijn. Ik was 3 of 4 dagen in de week bij hem, de rest van de week was ik thuis omdat school en mijn vriendinnen (hele sociale leven) dichterbij waren. Hij bleef van mij verlangen dat ik vaker bij hem was..maar ik kon het gewoon niet opbrengen..ik kreeg het gevoel alsof ik mijn sociale leven achter moest laten om bij iemand in te trekken die blowt..en mss in de toekomst wel gewoon weer vreemd gaat (zit in de aard van het beestje). Een grote vriendenkring had hij niet, en de vrienden die hij wel had blowde ook allemaal..kortom ik zag het niet echt zitten om bij hem in te trekken.

Twee maanden geleden heb ik het uitgemaakt..en hij kan het maar niet accepteren, hij blijft appen en wanhopige pogingen doen om mij terug te krijgen. Met mij gaat het wel goed..ik voel me vrijer en heb zin om aan mijn eigen toekomst te werken, ik irriteer me er alleen ontzettend aan dan hij vind dat ik onze relatie kapot heb gemaakt..terwijl hij zelf nogal wat slippertjes heeft gemaakt..die hij zelf blijkbaar vergeten is. Maar er zijn ook dagen dat het minder gaat...Ik mis hem niet als mijn vriend, maar wel als mijn maatje...en het doet me ontzettend veel pijn om hem zo ongelukkig te zien. Soms denk ik...zullen we het nog een kans geven? dit heeft er ook mee te maken dat ik ontzettend bang ben om alleen over te blijven. Om me heen zie ik vriendinnen langzaam settelen (gelukkig niet iedereen) en dan denk ik..wat nu als ik niemand vind? had ik dan niet beter bij hem kunnen blijven. Bovendien verwacht ik dat hij redelijk snel een nieuwe vriendin zal hebben..(het is een jager)

Aan de andere kant weet ook dat hem opnieuw een kans geven niet veel zal veranderen. Mijn 'lust' gevoelens voor hem zullen niet terug komen en na verloop van tijd overtuig ik mezelf er weer van dat ik toch wel beter verdien dan iemand die blowt..

Maar waarom blijft dit gevoel zo aan me knagen? het leven van een 'uitmaker' gaat niet over rozen...