Donderdagavond belde ze me.....
Ze had aan me gedacht die dag, en wilde met me afspreken bij d'r thuis. Ik vertelde opgewekt dat ik het leuk vond haar te horen en dat ik met een uurtje wel bij d'r langs kwam.
Er gebeurde bij haar thuis het e.e.a. die niet echt met mijn verhaal te maken hebben (nichtje was op bezoek werd afgehaald door oudere zus en die kreeg ruzie met m'n ex) dus dat sla ik ff over. Nadat haar nichtje weg was merkte ik dat ze stiller aan 't worden was. Blijkbaar zat die ruzie van zonet toch in de weg van een gesprek tussen ons. Aangezien haar nichtje ook een van onze stuikelblokken was (die was er namelijk dag en nacht wanneer ik bij haar afsprak)vroeg ik waarom ze me niet gebeld had om eventueel de afspraak te verzetten.Ze zei dat ze dat wel wilde maar, kon niet echt aangeven waarom niet, alleen dat haar nichtje mij ook lang niet gezien had o.i.d. Bij haar thuis merkte ik, door met een scherpe doch vluchtige blik door haar huis te kijken, dat ze volgens mij al wel een aantal dates had gehad. Een leeg Swarovksi doosje/envelop, flesje Bulgari, flesje Cacharel, terwij haar enige merk is Dior...
Ze zei op een gegeven moment dat ze het leuk vond dat we, ondanks onze breuk, toch nog met elkaar konden blijven omgaan. Ik aarzelde even en toen,...ik zei dat ik er dus WEL moeite mee had om met haar alleen vrienden te blijven. Dat ik het moeilijk en hypocriet zou vinden van zowel mezelf naar mezelf toe als naar haar, omdat ik nog gevoelens voor haar had. Dat ik het niet zou trekken als ik haar met een ander zou zien...
Ze zei; "Nou, da's in ieder geval wel eerlijk. "Ik zal dan ook niet meer uit mezelf je bellen dan". Ik zei zachtjes van: "Nee,..voorlopig eventjes niet". Hierna merkte ik dat wat ik hier dus zei,..dat had ze niet verwacht! ik rookte m'n sigaretje op,..liep naar me jas en vroeg nog; "Zie je alweer iemand?" Ze zei dat ze een aantal keer met haar ex voor mij wat was wezen drinken, eten, dansen. Ze zei ook dat ze voor haarzelf erachter was gekomen dat iets beginnen met een ex niet iets is voor haar. Ik vroeg; "Dat geldt ook voor ons?"...."Ja...zei ze.
Ik ging nog een keer zitten en vroeg toen; "Wat was nou de werkelijke reden om te stoppen met ons?. Ze voelde zich zich benauwd/beklemd, we "deden nooit meer dingen"...Ze merkte mijn onzekerheid,..en dat werd voor haar hoe langer hoe moeilijker om mee om te gaan. Mijn onzekerheid kwam met name doordat zij veel mannelijke vrienden erop na houdt/hield die,..van wat ik zo nu en dan van haarzelf hoorde, toch nog wel het een en ander bij d'r bleven proberen. Die aandacht,..die vindt ze leuk,..ondanks dat zij zei hier mee gewoon om te kunnen gaan. Maar ja,...als man/je vriend is het niet altijd leuk om te horen dat andere mannen, zodra jij er niet bij bent, je vrouwtje proberen te versieren/flirten en dat zij hier niet laat weten dat dat not done is of dat zij helaas bezet is....Ik vertelde dit,...ik vertelde dat ik dit zelf afgelopen weken ook bij had ontdekt. Dat ik wist dat ik niet meer die leuke spontane zelfverzekerde jongen was waar zij op was gevallen, dat ik nooit mezelf dat had moeten aantrekken.En dat ik dingen veel eerder had moeten en kunnen aangeven. Tja,..en dat we nooit meer uitgingen/dingen deden??? dat vond ik raar,...zij was degene die op gegeven moment zei liever thuis te willen zijn en zo nu en dan es wat te gaan doen, uit eten/ wijntje drinken o.i.d.
We stonden op,..Ze omhelsde me kort en ging weer zitten. Ik liep naar de deur, gaf haar een handkus en zei "Bedankt,..dat je me belde"..Zij zei"; "Bedankt dat je langskwam,..ook met een handkus. Toen ik de trap afliep hoorde ik haar niet, zoals ze normaal wel doet, naar de deur lopen en hem op slot draaien..met andere woorden..Ze zat nog steeds beteuterd op de bank,...Deze avond was nu niet gegaan zoals ze het verwacht had,..eerst die ruzie met d'r nichtje,..toen ik die zei haar liever even niet te willen zien. Ik voelde me opgelucht,.... Ik wist toen,..net zoals nu dat die opgeluchtheid bestaat uit acceptatie,..Acceptatie dat het nooit meer iets kan/zal worden,...en daar vrede mee hebben. Ik hoop dat op een gegeven moment ik wel met haar een soort van vrienden kan zijn,..Want de tijden dat zij wel haar liefde aan mij gaf,..heb ik ervaren als de beste uit mijn leven.
Anthony
Echt he,...Hoe je je het ene
Echt he,...
Hoe je je het ene moment weer een beetje goed kunt voelen en je het andere moment weet dat nu echt de kogel door de kerk is,..geen ruimte meer voor 'misschien'of 'eventueel'...je gewoon weer brak voelt. Ben ook aankomende week jarig, dus daar zit ook al een beetje een wrevel,..zal ze, nadat wat hierboven is geschreven mij uberhaupt nog iets van "gefeliciteerd"willen wensen of wat? Moet ik dat wel willen? Moet ik haar iets laten weten?
Ook heb ik het gevoel nog niet alles wat ik wilde zeggen heb gezegd. Dit ook omdat, nadat zij mij belde haar nichtje voor de deur stond, en die er ook nog was op het moment dat ik bij d'r kwam. Tja, dan weet je ook dat ze niet echt een prio hiervan wilde maken. "Ja ik wilde je nog wel bellen.."maar"...Maar wat? je kon niet? Je wilde niet? Je dacht misschien "2 vliegen in een klap te slaan"? Ik geloof wel dat het toevallig was, maar had dan even afgebeld,.of de afspraak verzet. Nu voelde ik, ondanks dat ik goed ben met haar nichtje, toch wel een beetje het vijfde wiel.
En dan dat verhaal van niet meer bij elkaar passen en mij een beetje dood/saai te vinden?? Eerst nog met haar een dure vakantie genomen.Eind september begin oktober. Ik had d'r nog gezegd dat ik de aankomende maanden ff iets rustiger aan wilde doen. Om al m'n banksaldo's terug naar het oude niveau te krijgen. Niet dat ik niks meer met haar wilde ondernemen! We zouden vanaf december weer lekker als vanouds veel leuke dingetjes ondernemen, hadden het gehad over wederom een weekendje antwerpen met de feestdagen, kerst of met oud en nieuw, of beide. Daarom kon ik die opmerking van haar, "Je werd af en toe een beetje saai en dan weet je dat je niet bij elkaar past" echt niet plaatsen. Bovendien,..we deden genoeg. Minimaal 1x per week uit eten,..wijntje d'rbij. Op zaterdag ff ergens een drankje doen, eventueel een dansje. Ze zei zelf ook even geen behoefte er aan te hebben!!
De onhelzing die ze me gaf bij binnenkomst,...die viel wel ff zwaar. Ze hield me lang en stevig beet,..een beetje zoals dat tijdens onze relatie was. Ik ga d'r ook geen zoen of zo. Niet dat ik dat niet gewild had (graag zelfs), maar de keer hiervoor was dat iets wat ineens voor haar "not done"was,.. "dat gezoen ook, de hele dag. Nu even niet". Waarop ik zei; "Ook van mij niet".."nee, vandaag even niet". Tja dan zal ik zoiets ook niet meer uithalen. Wat ook zwaar viel was toen ik naar de wc/badkamer liep, ik allemaal nieuwe flesjes parfum zag staan, niet of net een/twee keer gebruikt. Teruglopend naar de woonkamer een doosje van Swarovski zien liggen. Ergens nog een tasje van een ander duur merk zien wapperen. Weet je,..Twee weken nadat het uit was kwam een vriendin van mij haar tegen,..met een ex van voor mijn tijd. Een week daarna spreek ik d'r en zegt ze te zijn uitgeweest ergens met een (andere) vriend. Mja,...dat is dan welgeteld 3/4 weken nadat het over was tussen ons. Je hebt je wel vermaakt, denk ik dan. En als klap op de vuurpijl dan tegen mij zeggen die donderdag "Weet je waar ik achter gekomen ben?""Dat je met exen niets meer moet beginnen". Oh die andere gasten dus,...daar heb je dus mee gehangen toen het net over was. Ik hoop dat je je lol gehad hebt. Ik weet dat voor jou de klap nog gaat komen,.of die is al begonnen. Ik weet dat je nu realiseert dat ik echt weg ben en ook niet meer terugkom,..tenzij...Tenzij ook jij je fouten durft te erkennen en durft aan te pakken. Maar jij,...jij zal nooit,..nooit daarop terugkomen. Ik weet dat jij dat ziet als zwak en dat is wel het laatste wat je zal tonen,...zeker tegenover mij.