Eerst belde ze mij op of ze nog even mocht langskomen. Een paar dagen later moest ik bij haar even langskomen. (telkens had ze nog vragen over mijn beslissing) waarom? Ik heb verdriet, IK mis je, IK wil je terug, waarom ben je zo koud, heb ik dan niets voor jou betekend enz… . praat ze niet over geef ons nog een kans, wat is van dat verdriet dat ik al maanden eerder had. Zes maanden terug, telkens als ik even langs ging kreeg ik de vraag wanneer gaan jou machines terug naar jou thuis? Wou ze mij weg? Al drie maanden zei ze telkens ik nog maar één voet in haar gang had, hier “dat zijn nog wat kleren van jou leg die al maar in je wagen!” Wou ze mij iets duidelijk maken? Dan moest ik nog eens nadenken en gaan kiezen tussen haar of mijn bloed eigen dochter. Een maand terug zei ze mij hier is jou huissleutel, je scheergerief en aftershave (wou ze mij ook al niet meer ruiken?), leg dat maar in je wagen dan vergeet je dat niet! Nu was het toch wel duidelijk wat ze bedoelde. Ben al weer eens voor de zoveelste keer naar huis gereden met tranen in de ogen. Ik had er een week voor nodig om alles even op een rijtje te zetten. Toen ik met haar wou praten dat het zo niet verder kon en dat ik er een punt wou achter zetten, melde ze dat ze voor enkele dagen met haar “enige” vriendin op vakantie zou gaan. Besloot dan even te wachten, ik wou immers haar vakantie niet verzuren. De week erop heb ik er een punt achter gezet. Ze stuurt regelmatig een sms ‘je “dat ik haar verdriet heb aangedaan enz...”. Nu vandaag heeft ze mij gebeld of ik niet een restaurantje met haar wou gaan bezoeken, voor mijn verjaardag op vrijdag. Ik vind het geen goed idee, ik wil haar geen valse hoop geven. Wil ze mij weer warm maken voor het verder zetten van onze relatie? O ja ze vermelde ook dat ik mijn oude kruiwagen moest komen halen. Pfff…