Hallo Marlies,
Welkom bij ons allen.Jou opbeuren is niet te doen haast...Iedereen hier herkent jou pijn en weten dat de eerste tijd verschrikkelijk is.Het enige wat je hier vindt is herkenning,een praatje en toch ook tips.Nu is de fase van onrust en onbegrip,verdriet en pijn het hevigst omdat je niet meer jezelf bent.
Besef van wat er aan de hand is heb je haast niet,als een piktol gaan je gevoelens over elkaar heen alsof het een wedstrijd is.Zoek steun dichtbij en de emotie moet eruit en gaat eruit.Paracetamol om de 4 uuur 2.Verzacht een beetje en goed om je hoofdpijn te bestrijden als gevolg van het huilen.Verder doe je alles wat je denkt dat je moet.Wij zijn ver maar ook heel dichtbij.Heel veel sterkte meid
Spijt

De eerste dagen zijn altijd een hel... Je zit in een soort shock omdat je het niet zag aankomen en niet kunt geloven/begrijpen... Je lichaam blokkeert helemaal want alles wat het gewoon was en het normaal vond is ineens weg.

De eerste dagen heb ik zoveel mogelijk met mensen proberen te babbelen... heeeeel veel gehuild... het lucht nu eenmaal op. En me vooral in slaap gehuild, want je wordt er enorm moe van. Ik zorgde er ook voor dat ik constant omring was door mensen, zodat je toch altijd een vorm van afleiding had, ook al interesseert het je allemaal geen fuck op deze moment.

Ik heb er ook erg veel last mee gehad, het terug alleen slapen... Ik was ook 6,5 jaar samen en we sliepen praktisch elke nacht bij elkaar. De eerste nachten werd ik steeds 's nachts wakker alsof ik haar in mijn slaap aan het zoeken was. Telkens heel mijn bed overhoop gehaald. Dit heb ik ondertussen opgelost door te slapen met een teddybeer... pff kijk naar mij hoe zielig, een grote jongen van 23 die met een teddy beer slaapt...

Bij mij was er hetzelfde probleem... ik was ook al mijn vrienden kwijt geraakt tijdens mijn relatie met haar. Ik prefereerde om rustig met haar thuis te zitten dan mijn vriendschappen te onderhouden... maar ik heb ondertussen oude vriendschappen terug nieuw leven in geroepen. Je zou versteld staan hoeveel mensen je toch nog terug met open armen ontvangen. -> Grote raad, probeer hen terug te zoeken via sociale sites à la facebook, hyves etc.

Ik heb ook mijn tijd proberen op te vullen met veel hobbies. Zo ben ik terug begonnen met café voetbal en fitness. Zaalvoetbal deed ik nog sowieso... Ik ben haast elke dag wel een paar uur weg van het huis, naast de minimum 8u voor het werk.

Nu ben ik ondertussen 3 maanden verder en ik voel dat zolang ik niets van haar hoor noch haar zie, dat het me echt goed afgaat... Nu heeft ze ondertussen enkele berichten gestuurd om terug af te spreken, ze wil me echt niet kwijt in haar leven. Maar ik heb hier echt geen behoefte aan, mijn gevoel zit er nog niet goed bij en momenteel kijk ik enkel naar mijzelf! Je moet jezelf terug vinden en jezelf terug graag zien. En als dat allemaal terug snor zit kun je je terug openstellen voor eventueel iemand anders...

Het is een spijtige zaak, time's a healer en daar heb je momenteel net iets te veel van... maar ook ik ben het bewijs dat het slijt, iet's wat ik in het begin niet inzag....

Ander en beter, schoner en heter!

Liefs, Hansje