Jee wat veel gevoelens doen bij mij de ronde.... wat voel ik?? Verdriet in ieder geval..angst dat ook en ik ben erg boos en gekwetst. Dat je man waarmee je vanaf je 18de bent opgegroeid... bent gaan samenwonen... moeilijke tijden mee heb beleeft....ineens na 15 jaar uit je leven is. Het idee dat hij binnen 4 weken met een andere vrouw in bed ligt.... doet zeer. verschikkelijk veel zeer. Hij pakt zijn leven zo gemakkelijk op (lijkt het tenminsten). Een ander iemand voelt z'n arm en z'n lichaam. En ik? Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen...Weg was ie.
Ik mis de man van 2 maanden geleden. En heb er een afstandelijk zakelijk iemand voor terug gekregen. Weg liefde, weg zelfvertrouwen. En nu moet ik met die man alles gaan regelen. Als ik hem zie of ik krijg een berichtje dan krijg ik weer een schok door mn lijf....
De jaren van vruchtbaarheidsbehandelingen die we hebben doorstaan, de jaren van angststoornis en burn out waren moeilijk... Maar dit is vreselijk eenzaam, verdrietig en elke avond met tranen je lege huis in lopen...
Toen ik vanavond naar huis ging zag ik dat hij langs was geweest toen ik aan het werk was. De post lag op de tafel en het pakketje lag netjes ernaast.
Hij heeft zijn eigen verzamelde stapeltje post meegenomen van de kast....
Ik weet dat hij ons/het hondje Senna wel enorm mist... en die was er niet toen hij hier kwam. Die had mn moeder al opgehaald.... Lekker puh dacht ik... mis hem maar!! Nu kom jij ook in een leeg huis. Raar dat ik nu die gedachtes heb... of misschien ook niet. Een soort wraak. Nooit gedacht dat ik zulke gemene gedachtes kon hebben tegenover hem. Hij heeft tot 6 weken geleden altijd voor me klaar gestaan.
Nooit gedacht dat hij me zo enorm zou kunnen kwetsen...

Kijk enorm tegen alle regeldingen aan... maar het zal moeten.

Liefs Jans1