ik geloof er niet in, lekker onromantisch misschien maar ik geloof er eerder in dat er in je leven gewoon heel wat gebeurt, leuke dingen, minder leuke dingen, heel veel toevallige ontmoetingen en het is dan aan jou hoe je daar mee omgaat. Denk dat mensen achteraf betekenis geven aan die ontmoeting die is uitgegroeid tot een relatie.

En het gevaar schuilt erin dat je te lang blijft vasthouden aan die ene ontmoeting die uitgegroeid is tot meer maar daarna uit is gegaan, het was het lot, we zijn voorbestemd, het klikte zo goed alles klopte anders waren we toch nooit allebei daar en daar geweest op dat moment... we moeten wel soulmates zijn, en dus blijf ik erin geloven... terwijl de ander al lang en breed in de realiteit laat zien met concreet gedrag dat hij er niet voor je is.

Ik dacht serieus ook dat mijn ex mijn soulmate was, het leek allemaal te kloppen, denk ook dat je verliefde brein dat doet, het hecht allerlei extra betekenis aan dingen, en laat je geloven dat het allemaal voorbestemd was, die ENE is zo bijzonder. Ik heb in mijn leven nu al een aantal keren dat gevoel gehad, ben in wezen een heel romantisch persoon, maar het ging ook altijd weer over en toen bracht 'het lot' weer andere mensen op mijn pad. Persoonlijk denk ik dat het heel fijn is om het zo sterk als voorbestemd te voelen, zolang het allemaal goed gaat, dat geeft het net een beetje extra 'sjeu', maar als het fout gaat, kan het je dus ook remmen.

Lekker onromantische reactie is dit he, sorry . Dit soort topics / discussies vind ik erg leuk!

Je mag geloven wat je zou willen geloven, dat is helemaal je eigen keuze..
En als dat het lot is dan is het voor jou het lot zoals je het al beschreef.
Alles gebeurd met een reden en niets is toeval ( ik geloof niet in toeval )
zoals ik ervoor al beschreef, alles gebeurd met een reden dus dan kan het
eigenlijk al niet meer ' toevallig ' zijn.. Voor degene die er wel in geloven,
geen probleem dat mag! Ik zelf ben vanuit huis weg gelovig opgevoed en
ben het nog steeds, daarin geloof ik in God. Dat zegt niet dat als je het niet
bent dat het einde verhaal is. Ik laat immers een ieder in zijn/haar eigen
waarde en wel of niet gelovig dat is je eigen keuze. Daar ga ik niet over
oordelen of veroordelen want dat is niet aan mij..

Je beschrijft dat het lot de mensen maakt zoals we de dag van vandaag zijn..
Is het niet de gebeurtenissen wat ons maakt tot wie we van vandaag zijn?
Alles wat iemand kan meemaken in zijn/haar eigen leven maakt je tot een
persoon hoe die nu is.. Liefdesverdriet hoort bij een persoon waarvan zijn/haar
hart als gebroken aanvoelt, een persoon kiest ervoor om iemand bv pijn/verdriet
aan te doen.. net zoals die persoon bv je wereld anders ingekleurd heeft en dat
kan positief als negatief zijn waardoor je leven veranderd is..