Zo weer even een blog van mijn kant. Ik merk wel dat het me "goed" doet te lezen dat ik niet alleen ben in mijn verdriet en ik heel veel dingen lees die herkenbaar zijn.

Maar goed het is nu een week geleden dat ze het heeft uitgemaakt. De eerste dagen was echt een hel maar daarna dacht ik toen puur aan het terugwinnen van haar. Ik heb veel op sites gelezen hoe je dat dan het beste zou kunnen aanpakken. Gewoon relax zijn. Zelf niet continu contact zoeken en als zij dat wel doet dan gewoon normaal reageren zonder te praten over terug bij elkaar komen? Nou sinds vrijdag heeft zij mij uit zichzelf elke dag wel gepingt. En op dinsdag zelfs zo goed dat ik t idee kreeg dat ze spijt begon te krijgen en het na een tijdje wel goed zou komen. Maar daarna heeft ze dus dat gesprek met de paragnost gehad. Toen ze mij vertelde dat de miskraam puur kwam omdat wij samen niet gelukkig zouden worden heeft me dat ontzettend veel pijn gedaan en t besef dat dit waarschijnlijk niet meer goed zou komen.

Nu heeft mijn ex mij woensdagavond en gistermorgen zelf continu benaderd omdat ze zoveel verdriet nog heeft om de miskraam en ze daar met mij der gevoel over wilt delen en dan weet ik dat der voor haar ben. Ik probeerde haar te helpen en door haar te helpen voelde ik mijzelf weer wat beter. Alleen na gisterochtend toen het met haar weer even ging bleef het stil. Ik hoorde haar niet meer en mijn pijn werd met het uur erger en erger. Ik had door, ze gebruikt mij om zich beter te voelen en daar blijft het bij! Gisteravond op msn zag ik dat ze online was dus ik sprak haar toch aan. Dat ik het moeilijk vond en wilde weten wat er nu te gebeuren staat. Dat ik het vreselijk moeilijk nog heb met het feit dat het over is. Dat ik haar ontzettend mis en der zo graag terug wil. En uiteraard beterschap beloofd. Haar standpunt is echter nog steeds dat ze nu rust heeft en die rust nodig heeft voor het verwerken van het verdriet (van de miskraam) Ik vroeg is er ook verdriet om mij? en dat bleek ze ook te hebben alleen dat wilde ze mij niet laten weten.

Ze wilt rust. Tijd voor zichzelf en hoeft voorlopig ook niet aan een relatie met anderen te denken. Maar ik lees dan wel op haar hyves dat ze tegen der moeder gezegd heeft dat ze hoopt binnen een jaar een kleintje te hebben? dat vind ik zo raar. Het gaat toch om liefde? toch niet om een kind?

Vanmorgen heb ik haar uit mezelf gepingt of ze nog steeds wat wil drinken maar ze zegt dat ze mij geen valse hoop wilt geven en nu de rust heeft gevonden waar ze aan toe is. En ze zei erbij als jij me niet meer wilt spreken dan verwijder je me en als je dat niet kan moet je het niet doen? Zo vrijblijvend alsof van liefde geen sprake meer is.

Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen. Ik wil haar terug dat is zeker maar hoe pak ik dat aan? Haar t idee te geven dat ik ook verder ga zodat ze me gaat missen? haar blijven steunen in haar verdriet met de angst dat als ze er straks bovenop is ik haar niet hoor? Heeft iemand tips voor mij?