Een vreemde ervaring was het. De laatste tijd gaat het relatief gezien best redelijk met me. Gisteren bekroop me echter het gevoel dat er aan die periode van betrekkelijke rust een eind is gekomen. Weliswaar nog niet direct, dat is ook het bizarre. Het was net of m'n gevoel me wilde waarschuwen voor een nieuwe periode van ellende en verdriet. Een triest gevoel maakte zich gisteren van mij meester, maar het was nog niet zo intens als dat ik de afgelopen periode al eens heb doorgemaakt. Het lijkt dus een soort van voorbode.

Vandaag heb ik meer aan haar gedacht dan dat ik de laatste tijd gewend was te doen. Wellicht komt dit mede doordat zij vrijdag ineens contact met mij opnam, terwijl we hadden afgesproken dat we geen contact met elkaar zouden hebben totdat ik de hele situatie verwerkt heb. Voor de duidelijkheid: 5 weken na onze relatiebreuk kwam zij een andere jongen tegen, zoende ermee en werd al vrij snel daarna verliefd. Het feit dat zij al (zo snel) verliefd is op iemand anders doet me ontzettend veel pijn. Het was een enorme klap. Ik kan derhalve niet normaal als vrienden met haar omgaan. Het is niet zo dat ik boos op haar ben of haar nu ineens niet aardig meer vind, integendeel, maar ik kan gewoon niet goed omgaan met het feit dat zij al iemand anders heeft. Daar heb ik het té moeilijk mee om er echt als een vriend voor haar te zijn. Ik gedroeg me tegenover haar wat afstandelijker dan normaal, was ook minder enthousiast en was vaak ook nogal kortaf. Zij kon dit van mijn kant niet echt waarderen en daarom heb ik besloten dat het voor ons beiden beter zou zijn dat we geen contact meer hebben totdat ik dit alles volledig verwerkt heb. Vooral ook om de goede band die er tussen ons bestaat niet onnodig te beschadigen. Wanneer ik alles achter me heb gelaten kunnen we alsnog goede (beste) vrienden worden.

Maar goed, toen nam ze afgelopen vrijdag dus ineens contact met me op via msn. Ze was op vakantie geweest en ze wilde me toch even zeggen dat ze heel veel aan me gedacht had aldaar en dat ze me heel erg mist sinds dat we geen contact meer hebben. Ik heb hier niet op gereageerd. Vervolgens vroeg ze of ik boos was en of ze me moest blokkeren. Ik zei dat ik niet boos was (blokkeren heeft trouwens geen zin want ik heb haar al uit mijn lijst verwijderd). Ze zei dat ze me nu weer met rust zou laten. De volgende dag sprak ze me echter weer aan om iets te vragen over de sportvereniging. Ik reageerde zo kort mogelijk. Ze vond dat ik onaardig reageerde. Ik zei dat geen contact ook geen contact betekende. Vervolgens wilde ze nog weten hoe we dat aanpakken wanneer we elkaar per ongeluk ergens tegen zouden komen. Tot slot liet ze me nog weten dat het haar niet bevalt om geen contact met mij te hebben. Sindsdien is er geen sprake meer geweest van contact. Ik vraag me af wat ik met deze informatie van haar moet. Ik heb voor mezelf besloten dat ik er niet te veel over na moet denken, omdat me dat waarschijnlijk alleen maar terug zal werpen in mijn verwerkingsproces.

Maar hoe dan ook, ik bespeur weer wat verdrietige gevoelens bij mezelf. Die heb ik natuurlijk altijd wel. Het verdriet hangt nog steeds als een sluier over me heen waardoor alles wat ik doe een schaduwkant heeft, omdat het verdriet nou eenmaal altijd aanwezig is. Soms liggen deze gevoelens echter enige tijd te sluimeren maar nu lijken ze weer langzaam te ontwaken. Ik hoop maar dat het slechts een schijnbeweging is en dat ze zo spoedig mogelijk volledig naar de achtergrond verdwijnen.