Ik heb het wel eens uitgemaakt ja, maar dat was dan nooit een goede relatie eigenlijk...
Meestal had ik er dan ook geen moeite mee, en tsja, ging ik gewoon door.

T Probleem is dat onze exen ook wel een beetje zo denken natuurlijk. Ze hebben in ieder geval te weinig gevoel nog om er mee door te gaan. Maargoed de reden hangt daar ook mega van af.
Dat ze aan je denkt dat is wel zeker, iedereen heeft het er moeilijk mee, alleen zij natuurlijk een stuk minder. Maar tenzij er wat is voorgevallen zal ze zeker nog wel terug kijken op de leuke tijden. Alleen zij wij daar blijven hangen en wil zij juist door...

Maar een goede relatie heb ik nooit beeindigd, helaas mijn ex wel ja......En die is toch echt wel over me heen lijkt het wel., sad but true want ik helemaal niet. sterker nog, ik lijk wel iedere dag meer en meer van haar te gaan houden inplaats van dat het minder wordt..

Bedankt voor jullie reacties allemaal!!

@mrmusicman,
Jaa volgensmij denkt ze ook echt nog wel aan me, het spookt zo door mijn hoofd. Want ik mis haar natuurlijk ontzettend en net wat Jij zegt. Het houden van en missen van lijkt alleen maar erger te zijn geworden. Ik heb dat nu ook. Ookal is het echt zo, je west pas echt wat je mist als het niet meer is. Het klinkt cliché maar het klopt helemaal. Helaas dat onze exen dat niet in zagen.

@ Hortensia,
Oke dat moet vast een hele moeilijke beslissing geweest zijn. Wel heel dapper, sterk en eerlijk van je! Als dat uiteindelijk het beste is. Heeft je ex lang met liefdes verdriet gezeten?

Helaas is het bij gegaan doordat er ook een ander in het spel kwam en kort nadat het uitging kreeg ze met hem.. misschien is dit iets te persoonlijk, maar het is heel raar geweest. Er is ook een heel traject, vooral erg emotioneel. Vaak huilend ik elkaars armen gelegen. En toen het moment daar was dst het echt uit was. Heeft dat een aantal uren geduurd. Waarvan we 1,5 uur bij haar thuis in de schuur alleen maar gehuild hebben, 1,5 lang. en nadat het uit was heeft ze nog een paar keer gezegd dat ik echt het aller beste voor haar ben. En haar ouders weten dat ook zeker weten. Ik denk dat het bij mij ook zo een beetje is, dat ik meer verdiende dan haar, dat zij mij dat niet kon geven. Met daarbij dat ik mezelf een beetje ben verloren in de relatie, en daardoor kon ze moeilijk emotioneel doorgroeien.
Maarja het blijft zo moeilijk en vooral veel pijn doen na zon bijzondere fijne relatie.

@shockwave,
Ik kan mezelf daar wel in in leven wat je bedoeld. Ik was helemaal gelukkig met hoe het was ookal verdiende ik misschien wat meer. Maar aan de andere kant moet het voor de ander wel 'fair' voelen.

@Lyn,
Oh okee dat wist ik niet dat de eigenaar dat zo heeft gehad! Jaa, misschien dat mijn ex ookal nog wel spijt gaat krijgen uiteindelijk, het zou me niets verbazen.
Goed dat je opnieuw verliefd raakte. Voormij zou het ook het beste zijn om opnieuw verliefd te raken en daarmee een stap maken om er over heen te komen aangezien ik al best lang aan het verwerken ben. Naja lang, de een vind van wel de ander vind van niet.

Groetjes Krijgah!

Ja ook ik heb in die rol gestaan. Bij mijn laatste relatie was ik degene die ermee stopte. En voor hem als donderslag bij heldere hemel.

Zoals Hortensia al zei: Ik stond niet handenwrijvend op elke ochtend met hoe fijn ik het allemaal vond zo alleen. Maar die beslissing kwam voor mij natuurlijk niet uit het niks. Ik heb geprobeerd te praten en die gesprekken zijn ook wel degelijk gevoerd, maar mijn ex koos er ondanks alles voor zijn kop in het zand te steken.... Waardoor mijn stap voor hem heel hard aan kwam. Voor mij veel minder... Ik was immers al een tijdje aan het bedenken dat het niet meer zo kon... Ik bleef het proberen en proberen, zoals Hortensia ook al zei: tegen beter weten in.... En onbewust verwerkte ik die relatie al terwijl ik er nog in zat. Ik stelde me al in op het alleen zijn... Leefde al toe naar het alleen zijn... En hoe oneerlijk dat ook klinkt.... Toen na een jaar die stap daar echt was, stapte ik er vrij makkelijk uit. Natuurlijk, na 4,5 jaar samen te zijn geweest is dat ook voor mij wennen geweest. Vloog sommige dagen tegen alle muren op... Maar miste ik hem? Nee..... Misschien heel af en toe.... Alleen het wennen aan het alleen zijn was zwaar voor me... Maar het hem moeten missen was voor mij niet heel zwaar en ik was hier ook niet echt mee bezig.

Hangt er natuurlijk ook vanaf uit wat soort relatie je komt. Ik kwam uit een vrij controlerende relatie en omdat ik er al een tijdje mee in mijn maag zat viel er een last van mijn schouders toen de stap uiteindelijk gezet was... De vrijheid en het niet meer verantwoording af hoeven te leggen en het niet meer continu alert zijn en op mijn telefoon hoeven kijken was voor mij zoveel fijner dan hoe het op het laatst in mijn relatie was....

Ik keek 3,5 jaar na het begin van mijn relatie naar mijn leven en ik dacht eigenlijk ineens: Waar ben ik eigenlijk in dit hele verhaal? Mijn leven werd geleidt door mijn vriend, en ik ging daar in mee en vond alles wel best.... Maar besefte me ineens dat mijn leven mijn leven niet meer was....

Hoop dat je iets aan mijn antwoord hebt!

Groetjes!

Ik ben niet degene die het heeft uitgemaakt Krijgah, dus in die zin kan ik je vraag niet beantwoorden. Wat ik wel kan zeggen is dat mijn ex ondanks dat het al maanden voorbij is nog steeds om de zoveel tijd contact opneemt, en soms met de meest onzinnige vragen die ze prima zelf zou kunnen uitzoeken. Dus er zijn zeker wel exen die het uitgemaakt hebben, maar nog steeds denken aan de voorbijgegane relatie en op een of andere manier je toch ergens missen.

Aan de antwoorden van iedereen heb ik zeker wel wat!
Bij iedereen is het natuurlijk op hun eigen manier gegaan. Ik weet zelf niet heel goed hoe je onze relatie het beste kan omschrijven. Het was echt een hele bijzondere relatie, op een super fijne manier. Hoe sterk het zat, aller beste vriendschap, en dat speciale dat er altijd is geweest! Wat doet het dan ook veel pijn als ik er aan terug denk:(
Ik begrijp wel wat jullie bedoelen, als ik het lees dan denk ik ook; jaa daar heb je echt gelijk in, dat is so. Maar bij mezelf is het zo moeilijk om te begrijpen waarom die verliefdheidgevoelens er dan niet meer is. Echt zo onbegrijpelijk. Gewoon na alles, hoe het zat, hoe het voelde, het vertrouwde, alles. Ze is natuurlijk ook nog erg jong net als ik, dat speelt ook mee. Maar wat zit ik met veel onbegrijpelijke vragen. ik vind het wel fijn dat ik het omgekeerde nu ook een keer hoor.

Wat zou ik graag over haar heen willen zijn. En weer in zijn voor een ander, iemand die wel echt om je geeft en voor je klaar staat. Maar dat gaat gewoon niet. In mijn hart wil ik nog steeds haar, wij samen! Alleen toch zal ik er pas echt overheen komen als ik opnieuw verliefd word op een ander.