Je wil graag reacties dus ik wil het best met je delen:)
1 hele maand heb ik niks gegeten... 8kg afgevallen...
Toen was het weer een weekje goed. . Toen weer uit bla bla bla. .
Dus nu 8 maanden later nog steeds verdriet..
Maar in mn dagboek las ik dat ik 6 jaar geleden ook 3 maanden continu verdriet om hem had. .
Altijd als ik hem tegen kom heb ik pijn. . Dus als je het heel zwart wit bekijkt heb ik zo'n 10 jaar verdriet om hem.. En ik ben nog maar 26.. niceeee

bij mij is het nu nog heel vers maar bij mijn vorige relatie duurde het ongeveer een jaar, het eerste halfjaar was ik ook constant aan het huilen en ben ook - geen diagnose gesteld maar volgens mezelf - echt wel depri geworden. Toen had ik ook echt gevoelens van nou voor mij hoeft het niet meer. Pas daarna, toen ik gezondheidsklachten kreeg, ben ik wakker geschud en langzaam uit dat dal gekropen. En dat duurde nog een half jaar. Dus ja heeft behoorlijk lang geduurd.

Bij mij is het "pas" anderhalve maand, de eerste maand hadden we nog contact, in die periode had ik het zeer moeilijk, maar het ging...
De laatste halve maand hebben we geen contact meer en ik ben volledig ingestort, ik functioneer nog, maar volledig op de automatische piloot, ik zie het leven al anderhalve maand niet meer rooskleuring, de laatste halve maand zie ik uberhaupt geen leven meer, ik sleep me voort omdat het moet, maar van mij hoeft het allemaal echt niet meer.

|Nou, goeie vraag eigenlijk.
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat dat rock bottom gevoel de ene keer heeeeel lang duurde, bij mijn vorige relatie heb ik echt dik een half jaar niets kunnen doen, had nergens zin in,huilde alleen maar, kon geen romantische liedjes verdragen en ik was waarschijnlijk de meest cynische persoon op aarde. Ik wilde letterlijk in een groot gat verdwijnen. Na een half jaar droogden die tranen op en moest ik de koe bij de horens pakken.

Mijn langste relatie was 6 jaar en daar heb ik welgeteld 1 hele week van in de kreukels gelegen. Maar het gezelschap van andere mensen, goeie gesprekken en positieve houding heeft me er toen bovenop geholpen.

Er is maar 1 die gelukkig moet zijn en dat ben je zelf, zoiets misschien..
Als ik nou eens naar eigen advies zou kunnen luisteren he...pff...

Hmmm, ik heb 2.5 jaar een relatie gehad met mijn ex toen het afgelopen 22 maart op de klippen liep.

Die 1.5 tot 2 weken nadat het uit was gegaan heb ik bijna niet geslapen. That's it eigenlijk.

Natuurlijk had ik daarna wel vlagen dat het slecht ging met betrekking tot boosheid, verdriet en angst (fijn van me afgeschreven in mijn blogs) maar niet zo continu als de eerste 1.5 tot 2 weken.

Het is nu zelfs zo dat mijn ex het moeilijk heeft, en ik klaar voor haar sta ongeacht de situaties die zich er voordoen.

Voor de rest eet ik gewoon goed en pak ik mijn leven weer helemaal op.

Hoi!

Bij mij is het nu, na 4 jaar relatie, een maand uit.
Na 2 weken werd het dragelijk en had ik niet meer die dagelijkse huilbuien. Natuurlijk wel zo nu en dan een traan, maar niet meer het harde snikken. Het gemis voel ik ook amper meer en eigenlijk voel ik me weer langzaam de oude worden. Heb misschien een keer per dag een paar minuten dat ik denk mehhh, maar daar blijft het ook bij!

Na 22 jaar samen met iemand te zijn, duurde het ongeveer 8 maanden, voor ik weer zover was, dit is misschien wat snel, maar ik werd toen van iets beschuldigd waadoor ik zo boos ben geworden en er ging een knopje om, ik heb pas na 8 jaar weer voor het eerst een kopje koffie met haar kunnen drinken... Zonder boos te zijn en heb met haar vriend kennis gemaakt, was wel gezellig...
Na 7 jaar een relatie, duurde het ongeveer 4 maanden, wetende dat een hereniging uitgesloten was, ze heeft me te vaak gekwetst.
Voel nog wel wat voor haar, maar zij is ook verder gegaan met haar leven en met een nieuwe vriend...
Nu, na een stormachtige relatie van 4 maanden en ik ben bijna een maand verder, worstel ik nog, om weer tot mezelf te komen.
Voel me na die laatste relatie enorm gebruikt....
Het zal nog wel een paar maanden duren denk ik, maar goedkomen zal het met mij.....

Ik heb ook zeker de eerste 5 maanden lopen janken als een baby. Zelf naar 1.5 jaar kon ik nog wel een een traantje wegpikken. Nu naar 2 jaar doe ik dat niet meer, ik denk nog wel aan der, de ene keer meer dan de andere. Ik krijg haar niet volledig uit mijn hoofd, dat heb ik geaccepteerd en dan kun je er ook beter mee omgaan. Dan leer je je gevoelens te beheersen. Mijn echt zwaar lange periode duurde meer dan een jaar. Ik had er geen grip op. Nu nog steeds weet ik niet helemaal wat ik nog wil van haar, maar ik ga verder.... Uiteindelijk maakt het niet zoveel meer uit als eerst. Geef het tijd, echt waar. Het zal minderen....