Stel dat je van je partner te horen krijgt dat deze de relatie wil verbreken.Ze heeft er lang over nagedacht en is tot de conclusie gekomen dat met elkaar verder gaan geen zin heeft.Ze vertelt je dat ze al sinds een half jaar verliefd is op iemand anders en dat ze zolang mogelijk heeft geprobeerd de relatie te redden.Het heeft niet mogen baten,ze voelt te veel voor die ander.Ze zegt het je nu allemaal pas,omdat ze je gevoelens heeft willen sparen.Een pikante bijzonderheid is dat "die ander"niemand anders is dan je beste vriend.Ook hij vind de situatie heel erg,maar zegt niets aan zijn gevoelens te kunnen doen.Je voelt je langzaam maar zeker wegzakken.Je hield en houdt nog steeds zielsveel van je vriendin en je wilt haar geluk niet in de weg staan.Je vraagt je af of je vriend geen vuil spelletje met jou gespeeld heeft en je al die tijd voor de gek heeft gehouden.Je bent woedend op hem.De hele zaak ontwikkeld zich meer en meer tot een compleet drama.Er volgen talloze gesprekken,met z'n tweeën en met z'n drieën,maar jullie komen er niet uit.Na verloop van tijd besluit je je terug te trekken omdat je ziet hoe krampachtig die twee jouw gevoelens proberen te sparen.Je ziet echter ook hoe verliefd ze op elkaar zijn en weet dat het geen enkele zin heeft daar als blokkade tussen te gaan staan.Je eet niet meer,slaapt slecht en ziet het allemaal niet meer zitten.Je(ex)vriendin komt nog regelmatig langs en vertelt je"dat je toch zo'n fijne,begripvolle jongen bent"en "dat we toch nog altijd vrienden kunnen blijven?".Je vriend zie je helemaal niet meer,die durft je bij nader inzien niet goed meer onder ogen te komen.Daar knap je helemaal op af.Het gaat steeds slechter met je.Je bent kilo's afgevallen,eet niet of nauwelijks,maar drinkt des te meer.Herinneringen aan je ex beheersen je gedachten.Je denkt dat het leven zonder haar geen zin meer heeft.Je weet zelf ook wel dat er nog genoeg andere vrouwen zijn,maar voor jou hoeft dat allemaal niet meer.Je bent er letterlijk en figuurlijk doodmoe van geworden en je wordt zelfs bang van jezelf:Stel je voor dat je zover wegzakt dat je "stomme dingen"gaat doen?

Tja,wat moet je in zo'n geval?Jezelf als een soort Baron van Münchhausen uit het moeras omhoogtrekken?Daar heb je nu toch helemaal geen zin meer in?Je laten wegzakken is toch veel makkelijker?Depressies staan bekend om hun weerbarstigheid.Aanvankelijk praat iedereen op je in,maar het interesseert je in wezen geen bal wat ze allemaal zeggen.Voor jou hoeft het allemaal niet meer.Na verloop van tijd houdt iedereen z'n mond en gaan ze je zien als een "hopeloos geval".Je isolement wordt met de dag groter,maar ook dat interesseert je niet meer.Daardoor kan er inderdaad de gevaarlijke situatie ontstaan dat je jezelf "per ongeluk" of met opzet iets aandoet.

Het is duidelijk dat je jezelf in de nesten hebt gewerkt.Je hebt het voor elkaar gekregen je denksysteem op zo'n manier sluitend te maken dat er geen enkele uitweg meer mogelijk lijkt.Wat je niet meer in de gaten hebt,is dat je manier van denken steeds irrationeler is geworden.Je hebt niet meer in de gaten dat heel je denken doordrongen is van de irrationele vooronderstelling dat je alleen samen met je ex-vriendin een gelukkig leven zult kunnen hebben.Je eist in feite dat ze bij je blijft,ook al zeg je dat niet.Je vind eigenlijk dat ze je niet in de steek mag laten,dat ze niet op iemand anders verliefd mag worden.En zeker niet op je beste vriend!Voor hem heb je helemaal geen goed woord meer over:hoe durft hij zijn beste vriend zo'n loer te draaien?

Al deze gedachten zijn irrationeel.Want er staat nergens geschreven dat deze vriendin de enige is met wie je gelukkig zult kunnen worden.Er staat nergens geschreven dat ze niet verliefd op een ander kan en mag worden.En waarom zou ze ook niet op jouw vriend verliefd kunnen worden?En hij op haar?

Natuurlijk,het is allemaal heel verdrietig en pijnlijk wat er is gebeurd.Dat kan en zal niemand ontkennen.Maar dat betekent nog niet dat je daardoor je hele verdere leven maar voor gezien moet houden.Ook jij weet niet wat de toekomst je nog zal brengen.Het is irrationeel ervan uit te gaan dat er geen verbetering in je situatie kan komen.Je doet er beter aan je te realiseren en te accepteren dat menselijke emoties veranderlijk zijn.Relaties waarbij de partners elkaar "eeuwig" trouw blijven en van elkaar blijven houden tot de dood erop volgt zijn hartverwarmend.Zo'n relatie kun je echter nooit afdwingen.Je doet er beter aan het leven te accepteren zoals het is.In elk mensenleven doet zich verdriet voor en het is irrationeel te verlangen dat alle ellende aan jouw deur voorbij zal gaan.
Je kunt elke klap die je in je leven te verwerken krijgt natuurlijk opvatten als een aanslag op je geluk.Klopt.
Aan de andere kant is het mogelijk om elke klap ook op te vatten als een uitdaging,als een fase waarin je jezelf weer sterker kunt maken.

(bron:RET-jezelf)
Rationeel-Emotieve Therapie

Hmvrpm78