Wederom na lange tijd heb ik hem gesproken, ik blijf voelen dat ik wil dat hij op zijn bek gaat en zij verdwijnt.

Het doet me pijn te zien, dat hij er voor haar energie in steekt. Hij geeft zelfs toe, dat deed ik niet voor jou, ik maakte alles negatief. Het komt er zo ongeveer op neer dat ik 4 jaar de shit heb gehad (niet de eerste relatie waar dit zo ging),zodat een ander die het kapot maakte er de vruchten van mag plukken, dat gaat er bij mij niet in.

Ik had indertijd gevraagd aan de relatie te werken, hij blijft zeggen dat hij dat toen wel wilde en van me hield, maar toegeven aan zijn verliefdheid was makkelijker. Daarom is hij mij toen weer negatief gaan maken. Onder andere door almaar te liegen, om de kleinste dingen, pathologisch gewoon. Dan zegt hij, ik kon niet nadenken over ons, ik was zo verliefd en jij stelde steeds vragen (moeilijk doen in zijn optiek), ja vindt je het gek? Als ik steeds weer van anderen moet horen, dat het anders was. Of achteraf moest ontdekken dat hij weer een afspraak niet nagekomen was. Hij maakt het expres moeilijk, zodat hij mij weer als negatief of vervelend kon zien.

IS ER EEN PSYCHIATER IN DE ZAAL, die dit kan verklaren???

Nu zegt hij ineens, als ik had gezegd blijf, toendertijd, dat hij gebleven was. Moet ik dat geloven, want alle dingen die ik hem gevraagd heb, zoals ga niet samenwonen en geef de dingen een kans etc. sloeg hij toch in de wind. En zoveel andere dingen ook. Met als rede: Ja maar ik vind het zo leuk. Ooh ja hij vindt het leuk, mij doet het verdriet, dan is dat hij het leuk vindt toch echt belangrijker.

Ik zou echt willen dat ik hem kon haten. Maar nee dat lukt me niet, hij blijft me pijn doen en ik kan het niet uitstaan dat hij zo gelukkig is. Als je dan hoort waarom hij op haar valt, dan denk je echt is ie 14? Ze heeft zo een leuk kontje en lief gezichtje, mijn figuur daar was nu ineens van alles mis mee. (Moet je weten dat ik model ben maar okee). Dan daarbij alsof liefde om uiterlijk gaat, uitstraling okee, maar alleen een kontje?

Over zijn gechagerijn, zegt hij dat hij het haar wil besparen, ik had het immers wel gekregen en er zijn best voor doen het te veranderen, ho maar. Alsof hij wil zeggen, jij verdiendt het en zij niet? Ook op vacantie gaan, ik moest strijden voor 1 week, want hij vindt vacanties niet leuk. En nu kan hij met 't grootste gemak ff 3 weken weg? Naar haar vrienden en ze zal in haar taal spreken. Dan moet hij zichzelf maar vermaken. Dat hebben ze afgesproken. Ik kom daar niet bij? Waar is die psych?

Helemaal als je dan hoort, wat die zogenaamde princes, die alles stuk maakte, over mij zegt. Dan val je echt van je stoel. Ook meent ze zich te mogen bemoeien met de afspraken die er nog liggen, tussen hem en mij (afhandeling van een aantal zaken). Volgens hem is ze zo onafhankelijk, maar ze staat wel boos op de stoep als hij te lang weg is. Dan zegt hij ze is wel wispelturig. Dan denk ik soms alles waar je een hekel aan had, geeft ze je en nu vindt je het leuk?
Ook alle argumenten die hij met moeite verzonnen kreeg waarom het toegeven aan die verliefdheid toen beter was dan ons een oprechte kans te geven, namelijk dat ik wel eens boos werd als hij weer geen verantwoording nam of loog, speelt daar nu al en veel erger dan hier ooit, ziet hij dat niet, is dat glas van een roze bril dan zo dik?

Dan denk ik waarom mag die bitch zo happy zijn en waarom mag hij dat ook na dit alles. Dus heb ik ook eerlijk tegen hem gezegd, je doet het wel overkomen alsof het allemaal te mooi is om waar te zijn. Het blijkt deels zo te zijn dat ze elkaar zo goed aanvoelen (heeft hij gevoel???). Als je dan door vraagt doelt hij erop dat ze feilloos aanvoelen wanneer ze elkaar een helpend handje moeten geven bij praktische dingen, mir streift ein Bus......

Hij geeft aan dat de realtie tussen hen voor 80 % (tussen de 6-9 per avond) uit blowen bestaat, dan kun je je gaan afvragen of die zgn diepe gesprekken wel iets betekenen. Het aparte is dat hij het blowen bij mij als argument gebruikte, dat hij alles steeds vergat of niet begreep. Nu zegt hij als hij met haar blowt dat hij het in tegenstelling tot haar, nog weet de volgende dag. Dat betekent dat hij me ook op dat vlak belazerd heeft.

Het blijft voor mij ook een vraag, wat een zij met zo een blower en lamzak wil. Aan de andere kant kan ik die vraag ook aan mezelf stellen, ik wilde immers met hem door. Ik geloofde dat hij kon veranderen en geloofde alle excusen van slechte jeugd en dergelijke. En hij heeft iets dat je niet in woorden kan uitdrukken. Misschien heeft zij dit ook, en ja ze zijn ook zo verliefd en het voelt zo goed.

Ik hoop dat het knalt en snel, dan pas kan hij zien en voelen eerder niet. Als het pas over 3 jaar knalt, ach dan zal hij er nooit over nadenken, hoe het hier was en wat hij gedaan heeft en dat is het pijnpunt.

Ik merk dat ik steeds denk met hem wil ik nog wel contact houden en ik weet dat dat raar is, na alles wat hij gedaan heeft. Mensen zeggen wel eens jullie voelden elkaar aan, maar zijn zo anders. Ik weet het niet. Maar zij, ik wil dat ze verdwijnt, oplost.... of zien dat ze tig keer erger krijgt met hem, dan ik ooit had. Waarom? Misschien die psych weer?

Eeffie