In deze paar zinnetjes vertel je een verhaal waar een mens normaal bijna een leven lang over doet! Zij komt net uit een huwelijk, waarin nogal het een en ander is voorgevallen, en jij denkt er over om te settelen met haar en haar kids. En ze kent jou net 3 maanden (of zo)! Het lijkt dus niet helemaal gek dat ze dat niet ziet zitten, toch?

Ik wil je helemaal geen valse hoop geven, maar NU maken dit soort dingen natuurlijk geen schijn van kans. Haar paadje loopt op het moment absoluut niet gelijk aan jouw paadje.... Waar jij praat (wilt praten) over settelen, juist daar is zij zich juist los aan het worstelen. Jij biedt haar dus NIETS aantrekkelijks op het moment. Of ze van je houdt of niet, dat is nu volkomen irrelevant. Forget about that!

Nogmaals: geen valse hoop. Maar jullie troffen elkaar zoals dat heet: "wrong time, wrong person". Deze fase wordt helemaal niks. Deze ontmoeting biedt geen schijn van mogelijkheid dat jullie samen verder kunnen. Geen schijn van kans. Je moet haar volledig loslaten. Zij richt op dit moment haar leven in. En dat moet jij met jouw leven doen. En misschien, over hele lange tijd, als de geschiedenis zijn loop heeft gehad, en deze zaakjes allemaal tot rust gekomen zijn, misschien kom je elkaar dan tegen. En kun je praten, of jullie paadjes ietsje dichter bij elkaar liggen. Tijd.... rust..... afstand..... dat zijn de magic woorden, nu. Voor jou. Om jou weer op de been te krijgen. Voor haar. Om haar weer op de been te krijgen. Maar voor ieder apart.

Voor je eigen bestwil, voor haar bestwil, ga nu accepteren dat dit NIETS is.

Heel veel sterkte! Ik weet hoe hard dit is. Maar er is geen uitweg.
Waterman