Hoi Veerle, ik kom even langs en zie je post. Ik heb zelf kids, waaronder twee puberzonen. Wil graag proberen je te helpen om er met iets meer afstand tegenaan te kijken, want je bent mogelijk nu als moeder extra kwetsbaar, zeker zonder man naast je, die is net weg, en dat begrijp ik donders goed zelf...

Je zoon kan best ook wat last hebben van spanningen, als je net een soort scheiding van zijn vader hebt gehad. Nou zijn zonen van die leeftijd vrij simpel en hard, en ze reageren zich vaak af op degene die het dichtst bij ze staat. Waar ze dat het meest mee durven. Jij dus. Het kan ook een manier zijn om zijn 'zin' te krijgen, invloed te hebben, of het nu om geld gaat of leuke dingen doen. Ik denk dat je het beter kunt opvatten als een soort onzekerheid en dat het vooral goed is om het je niet teveel persoonlijk aan te trekken. Mogelijk helpt het om te denken: 'hij vertrouwt mij wel zo dat hij me durft te laten merken dat hij ergens last van heeft'.
Het komt waarschijnlijk gewoon wel goed. Heeft ook tijd nodig. Als je er zelf meer ontspannen mee kan omgaan, is kans aanwezig dat zoonlief voelt dat hij je minder kan 'raken'.

Dat geldbeluste zit bij veel kids. Is ook niet echt slecht, maar wel iets om alert op te zijn. Ze worden erg hebberig als ze denken dat ze met zeuren en dergelijke kado's kunnen krijgen.
Ik heb tegen mijn zonen trouwens wel eens teruggezegd gezegd, toen ze het te bont maakten: 'geld is geen liefde'. Ze krijgen van mij alleen zakgeld en verder kado's met sint en verjaardag. De rest heb ik afgeschaft, want gaf ontzettend veel gedoe de hele tijd.

En die warmte die je mist, misschien goed om vandaag iets leuks te doen voor jezelf? Een beetje zorgen voor jezelf, in welke vorm dan ook, kan het verzachten.
Dat van ermee opstaan en mee naar bed gaan vind ik trouwens erg herkenbaar. Heb er al 5 maand last van.

Goeie zaterdag!
Gaia

Hoi rosko66,

Zelf ben ik een vader van 4 kids, waaronder een zoontje van 8. Ik zie hen ook om de 14 dagen in het weekend. En ik moet me ook inhouden om hen niet teveel te verwennen. Dat gebeurt onbewust, omdat ik hen zo weinig zie. Maar het is bij ons andersom, de ex is enorm materialistisch geworden nadat ze die andere heeft leren kennen, ik herken haar niet meer terug. De kids krijgen ook veel van haar, maar wij beiden proberen er geen wedloop van te maken. Ik moet me inhouden hen niet teveel hun zin te geven omdat ze enorm hebben geleden onder de scheiding. Inmiddels gaat het leven z'n gangetje, en wat de kids vooral nodig hebben is dat de beide ouders van hen houden, en hen genoeg aandacht en zorg geven. Dat is wat voor hen belangrijk is. Het materialistische is vaak een tijdelijke compensatie om de leegte in de mens op te vullen. Zodra ze van binnen gelukkig zijn, dan zal de behoefte ernaar afnemen.
Misschien helpt het als je eventjes alleen bent met je zoon, tot hem doordringt, met hem over de scheiding praat, wat hem dwarszit, en hem laat merken dat je van hem houdt, en dat jij ook verdrietig bent. Waarschijnlijk doe je het al, maar ik denk dat hij zo reageert omdat hij pijn heeft, pijn die hij niet begrijpt en niet kan plaatsen.

Wens je verder veel sterkte.

Groetjes,

Mr Bean