Online gebruikers
- JosephUnlal
Lieve lezer,
Tijd voor een update..
Liefdesverdriet sucks, I know, maar het wordt beter. Echt! Wat mij persoonlijk heel erg heeft geholpen is afstand nemen en goed naar mijzelf kijken. Met professionele hulp heb ik ontdekt dat ik in feite gevangen zat in patronen vanuit mijn jeugd. Ik herhaalde keer op keer wat ik als kind heb meegemaakt: verlaten worden door een emotioneel afwezige vader. Dus later voel ik op mannen die hetzelfde gedrag vertoonden. Niet bewust zo uitgekozen natuurlijk, maar wel omdat het ergens als heel bekend en vertrouwd voelde voor me. Ergens had ik de overtuiging dat ik gewoon niet de moeite waard was. Nu ik dit beter door heb kan ik er mee ophouden en de cirkel doorbreken. Ook ontbrak het mij enorm aan eigenwaarden en zelfliefde, die ik dacht ergens anders te kunnen krijgen. NEE! Niemand, maar dan ook niemand gaat je redden, hoe graag je dat misschien ook zou willen. Je moet het zelf doen en jezelf op de eerste plaats zetten. Soms betekent dat ook afscheid nemen van bepaalde mensen.
Een jaar geleden brokkelde mijn relatie af, bleek hij vreemd te gaan en werd ik op een hele nare manier aan de kant gezet. Maar gelukkig voel ik me inmiddels vele malen sterker, en weer als mezelf. Wat ook hielp is afleiding zoeken, omgaan met vrienden, en NO CONTACT met mijn ex.
Ik hoop dat ik jullie hiermee een hart onder de riem kan steken, het kan heel pijnlijk en verdrietig zijn als je relatie uitgaat maar soms is het gewoon ook beter om alleen verder te gaan ook al lijkt dat moeilijk te geloven! De realiteit aanvaarden in plaats van maar blijven geloven in een illusie. Want zeg nou zelf, je wilt toch iets echts in plaats van luchtkastelen.. Misschien heeft iemand hier iets aan. Bij vragen mag je me ook een PB sturen. HANG IN THERE!
Heel veel liefs, Dr B.
Ik heb een aantal keren je
Ik heb een aantal keren je blogs voorbij zien komen, fijn dat het beter met je gaat! Afstand nemen is naar mijn idee ook het beste wat je kunt doen.
Mag ik je vragen wat je bedoelt met 'verlaten door een emotioneel afwezige vader'?
Ik heb het boek 'liefdesbang' gelezen en hierin herkende ik veel van mezelf terug in situaties/relaties met mannen. Ik kan voor mezelf alleen nog niet plaatsen wat een eventuele oorzaak van mijn gedrag hierin kan zijn. Ik denk dat het net als wat jij zegt te maken kan hebben met emotioneel afwezige ouders.
Nou, het zit zo
Hoi Amandaaa, mijn vader is een leuke, maar zeer rationele, wetenschappelijk ingestelde man. Die emoties uit de weg gaat. Een echte vermijder dus. Hij ging bij ons weg toen ik 11 was. In die tijd had je nog niet echt co-ouderschap, en bovendien gunde mijn moeder hem niets, dus ik zag hem in die jaren daarna nog maar heel af en toe (1x per drie weken een weekendje). En dan moest het vooral leuk en gezellig zijn, dus voor gevoelens was geen ruimte. We deden allebei alsof er niets aan de hand was. Mijn moeder was helemaal doorgedraaid, dus die was er ook niet echt voor me (ik moest als geparentificeerd kind haar verzorgen). Dat heeft zo zijn sporen nagelaten op mij. Gelukkig heb ik dit nu door en kan ik er anders mee omgaan. Het boek Liefdesbang heb ik ook gelezen, maar meer had ik nog aan Als hij maar gelukkig is. Misschien is dit ook iets voor jou? Groetjes van B.
Zelfonderzoek
Met professionele hulp heb ik ontdekt dat ik in feite gevangen zat in patronen vanuit mijn jeugd. Ik herhaalde keer op keer wat ik als kind heb meegemaakt: verlaten worden door een emotioneel afwezige vader. Dus later voel ik op mannen die hetzelfde gedrag vertoonden. Niet bewust zo uitgekozen natuurlijk, maar wel omdat het ergens als heel bekend en vertrouwd voelde voor me.
Niets mis met wat gedegen zelfonderzoek wanneer je regelmatig in hetzelfde patroon lijkt te vallen wat partnerkeuze betreft.
Inderdaad
Klopt, ik raad het iedereen aan. Want meestal hebben er twee 'schuld'.