Het gegeven dat zowel jij als je ex gezamenlijke vrienden hebben, alsmede het feit dat die andere kerel ook in die vriendengroep zit, maakt het niet makkelijk voor je. En het lijkt me ook dat de andere vrienden niet het gevoel moeten hebben te moeten kiezen.

Je zei eerder dat anderen je te makkelijk vinden. Vind je dat zelf ook? Vind je dat makkelijk of moeilijk dat anderen dat van je vinden, hoe ervaar je die eigenschap zelf? Ik stel je deze vragen, omdat ik je wil laten stilstaan bij de mogelijkheid dat je in de toekomst spijt gaat krijgen dat je meer hebt gegeven dan je gevoel wilt. Aan de andere kant zullen alle betrokkenen, niet alleen jij, de komende tijd veel geduld en begrip moeten tonen omwille van de vriendschappen. Dus net iets meer concessies doen dan goed voelt, zal inderdaad voor een poos moeten gebeuren.

"Uiteindelijk wil ik misschien te graag dat we vrienden blijven. Moet het niet willen maar moet het laten gebeuren."
Heb je voor jezelf het gevoel dat er genoeg is gesproken over feestjes, uitgaan, en andere gelegenheden van gezamenlijke vrienden? Weet je of je ex vindt dat ze er voldoende over heeft uitgesproken hoe ze het ziet? En heb jij zelf expliciet gezegd dat er voor jouw gevoel er genoeg over is gezegd en afgesproken over de vriendschappen? Jij en je ex hebben toch ieder hun eigen behoeftes en visies daarin, en juist omdat de situatie zo complex is, zou ik er een openhartig, duidelijk en begripvol gesprek met haar over hebben. Desnoods schrijven jullie eerst allebei je wensen op voordat jullie er met elkaar over hebben. Dan kunnen jullie allebei des te beter aangeven wat jullie echt heel belangrijk vinden, en over welke dingen je bereid bent concessies te doen.

Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te kno