Ik heb bijna 9 maand een relatie gehad met een hele lieve jongen. Nu na 1 maand en 11 dagen dat hij het heeft uitgemaakt, kan ik hem nog steeds niet vergeten. Hij heeft het uitgemaakt omdat hij problemen heeft en mij er niet bij wil betrekken. Ik wil hem zo graag helpen maar dat laat hij niet toe. Hij is de ware voor mij. Ik dacht dat dit voor eeuwig was. We hebben al heel veel moeilijke tijden gehad en steeds zijn we eruit gekomen. Mijn ouders waren erop tegen omdat hij ten eerste al 6 jaar ouder is en ten tweede in Nederland woon en ik in België. We hebben hele leuke momenten gehad. En daaraan denk ik nog steeds. Wat nu eigenlijk de mooiste tijd van het jaar moet zijn, is bij mij de afschuwelijkste. Ik geraak steeds dieper in de put, sta op het randje van een depressie. Hij komt soms nog met mij praten op msn, maar ik weet niet hoe ik moet reageren. Ik wil hem zo graag zeggen dak hem terug wil. Hij heeft mij een klein beetje hoop gegeven. Hij houdt nog steeds veel van mij maar hij wilt eerst alles trug in orde krijgen, dit kan nog een paar jaar duren.
Het is allemaal zo moeilijk omdat hij mij geholpen heeft toen ik het moeilijk had, heb jaren problemen op school gehad enzo. Mijn vrienden hebben mijn altijd in de steek gelaten, dus die heb ik amper. En nu hem nog is verliezen, is te veel.

Het doet allemaal zo'n pijn vanbinnen, precies of er een stuk van mij gestorven is.
Een leven zonder hem is de hel:(