Een laatste telefoontje of mail om het dan eindelijk af te sluiten?

Vaak wordt er gezegd dat het beter is om gewoon cold turkey af te kicken van een relatie. Vooral als het een relatie betreft die eigenlijk niet goed voor je is en een verslavend karakter vertoont. Ik heb het geprobeerd, was hard op weg alles achter me te laten, totdat hij weer contact zocht omdat hij met me wilde praten...

Nu is het bijna drie maanden uit tussen mij en mijn ex, maar zijn er nog wel wat contactmomenten geweest (geen ontmoetingen). Voornamelijk van hem uit, waarbij hij een keer zijn excuses heeft aangeboden voor hoe het gegaan is. Ik had aangegeven voorlopig geen contact te willen omdat ik mijn vertrouwen in hem ben kwijt geraakt en alles me teveel pijn heeft gedaan. Ik kon toen verder... totdat hij me mailde omdat hij wilde praten.
Maar omdat hij maar niet met een voorstel kwam voor een afspraak, heb ik uiteindelijk de deur tot een gesprek maar dicht gegooid. Sindsdien is het stil van zijn kant. Geen enkele communicatie.

Het lullige is dat ik nu met een heel 'onaf' gevoel blijf zitten. misschien toch nieuwsgierig naar wat hij dan te zeggen had. maar ik voel me vooral enorm machteloos over de hele situatie. Hij heeft het in mijn ogen zo enorm verknald met zijn lakse gedrag, dat ik geen mogelijkheid meer voel om zelf contact op te nemen om dingen uit te praten. Het voelt te idioot voor woorden om zelf nog initiatief te nemen naar iemand die het aan alle kanten steeds laat afweten en me teleurstelt.

Maar ja... ik merk dat ik niet verder kan. Elke dag zit hij in mijn kop. Ik voel me zo verdrietig, boos en machteloos. Het is bijna ondraaglijk aan het worden.
Ik ben altijd iemand geweest die heel open communiceert en eigenlijk ook alles uitpraat. Maar met deze man lijkt dat onmogelijk. Hij is een enorme (conflict)vermijder en ik zie dus nu ook dat hij zich laat weerhouden door zijn angsten. maar ik wil niet opnieuw diegene zijn die hem achter zijn muur vandaan trekt, want zo kan ik nooit voelen dat hij iets waardevol genoeg vindt om uit zichzelf iets te initiëren.

Wat raden jullie me aan? Ik overweeg om nu een openhartige afsluitende mail te sturen of hem zelfs te bellen.
Maar ik merk dat ik heen en weer schiet tussen woede, verdriet, liefdevolle gevoelens en machteloosheid. Ik weet niet hoe ik dit voor mezelf moet afsluiten zodat ik echt verder kan.

Chatnoir

Chatnoir's blog
login of registreer om te reageren

Ma, 14/09/2015 - 15:18 — waterman

Hoi Chatnoir

Vaak is het niet zo'n goed idee om 'een laatste mail' te schrijven om daarmee de zaak afgerond te krijgen. Want als de andere partij niet meewerkt (en het is immers uit omdat hij niet meer meewerkt) dan levert het vaak alleen maar nog meer onaffe zaken op, en nog meer frustratie. Nog meer machteloosheid. En daar zit je natuurlijk ook niet op te wachten.

Dus heb er niet al te hoge verwachtingen van. Het gaat in de meeste gevallen niet werken. Heb er maar heel lage verwachtingen van....

Maar wat je bijvoorbeeld ook kunt overwegen is om die mail wel te schrijven. Maar niet te sturen. Nu niet, morgen niet, overmorgen niet. Gewoon heel lang wachten. Wel een maand wachten, wel twee maanden wachten. En kijken of je de mail dan alsnog wel wil sturen. Het heeft nu toch allemaal geen haast meer, toch? Schrijven, zodat je je frustraties op papier zet. En dan wachten. En dan, over een tijdje, misschien alsnog sturen.

Zoiets, is dat misschien een optie?

Sterkte
Waterman

Ma, 14/09/2015 - 17:12 — Chatnoir

Dank je voor je reactie

Dank je voor je reactie Waterman.

Ik heb meerdere 'concepten' klaarliggen. Ze veranderen van woedend, naar openhartig, naar sentimenteel. Kort, uitgebreid, tot cynisch... Geen van allen verstuurd. Tot nu toe.
Ik denk (en ik vrees) dat je gelijk hebt. Dat het geen zin heeft.
Daarom ben ik er in ieder geval van overtuigd dat ik alleen maar een mail moet sturen als ik ook echt geen reactie verwacht. Dus puur voor mijn eigen afsluiting. Misschien is dat wel het hele eieren eten in deze; dat ik te bang ben om het definitief te maken. Dat er geen enkele opening meer is. De deur dicht en op slot gedraaid.
Hij belde me nog afgelopen week... om half 1 's nachts. Ik lag al in bed, dus niet opgenomen en ook niet teruggebeld. Uiteraard. Want als het belangrijk was, neem ik aan dat hij nog een poging onderneemt. En natuurlijk blijft die uit. Ik merk gewoon dat ik er op wacht. Net als op mijn reservesleutels die ik terug gevraagd heb. Ook die levert hij niet in. Hij kan ze zo in de brievenbus mieteren, hoeft helemaal de confrontatie met mij niet aan te gaan...
Maar nee: niks.
Het punt is: hij maakt me bozer en bozer met deze laffe houding. Ik WIL het afsluiten, maar het is net alsof hij me niet laat. Ik had net een woedeaanval. Ik ben ZO boos over hoe het allemaal gegaan is! Ik weet gewoon niet hoe ik ermee moet dealen. Ik ben bang dat als ik hem tegenkom, dat ik hem in elkaar wil rammen. Zo onmachtig, verdrietig en boos voel ik me. Ik kan er verschrikkelijk slecht tegen om uit elkaar te gaan zonder enige communicatie.

Dus ja... tot nu toe blijft het inderdaad bij onverstuurde mails schrijven en hopen dat dit gevoel vroeg of laat gaat zakken. Ik merk gewoon dat ik hem wil raken, zoals hij ook mij geraakt heeft. Ik wil hem een psychische klap in zijn gezicht uitdelen. Terwijl ik ook van hem hou. Misschien juist daaróm wel. Dat is het cynische.
Iemand waar je echt om gegeven hebt, raakt je het hardst.

Dank je voor je advies!

Ma, 14/09/2015 - 15:43 — misszotje

Chatnoir

Sindsdien is het stil van zijn kant. Geen enkele communicatie.

Dat zegt genoeg..
Het moet niet steeds van jou afkomen..

Wat raden jullie me aan? Ik overweeg om nu een openhartige afsluitende mail te sturen of hem zelfs te bellen.
Laat het bellen,,,, want dan zeg je niet wat jij wilt ,,,
Schrijf hem een mail - lucht je hart - Gewoon doen

Ik weet niet hoe ik dit voor mezelf moet afsluiten zodat ik echt verder kan.
Los laten is moeilijk Maar je moet het wel willen..
Ik weet er alles van maar als je echt los wil laten laat los ...
Vind je het nog een poging waard Ga er voor maar je eigen gevoel zegt genoeg...

Wens je veel sterkte ..

Ma, 14/09/2015 - 17:16 — Chatnoir

Misszotje, dank je voor je

Misszotje, dank je voor je reactie.
Ik heb ook een paar berichten van jou gelezen op dit forum en jouw situatie is wel enigszins herkenbaar en vergelijkbaar heb ik het idee.

Weet je, ik merk dat ik ook heel erg bezig ben met hoe een mail op hem zou overkomen. Of het hem uberhaupt iets zal doen. Ik denk dat helemaal niks doen wellicht nog de beste optie is, want mijn hart luchten is misschien ook alleen maar validatie zoeken ergens. Hopen dat ik hem nog ergens trigger en dat hij er wat mee doet. Ik wil ook laten zien dat ik niet achterlijk ben en dondersgoed doorheb hoe hij in elkaar steekt. Maar ja, wat heb ik er eigenlijk aan?

Heb jij zelf wel een mail verstuurd aan je ex of iets dergelijks?
En zo ja, wat leverde dat op?

Ma, 14/09/2015 - 17:54 — misszotje

Chatnoir

Lol nee die heeft me hardcore genegeerd.
Tot ie uiteindelijk de eerste van deze maand me belde.
Maar genoeg over hem eens een hond altijd een hond.

Je moet ophouden met het steeds wat zal het hem uitmaken
Ow wat zal hij er van denken, nee het gaat om jou, niet om hem.

Ik wil ook laten zien dat ik niet achterlijk ben en dondersgoed doorheb hoe hij in elkaar steekt. Maar ja, wat heb ik er eigenlijk aan?

Wat JIJ er aan hebt.. Is dat JIJ het zegt tegen hem.
Maar je maakt je alleen maar druk om hem, Wat als hij denkt , Wat als, Wat als,
Serieus die mail die JIJ maakt gaat er niet om wat hij er over moet gaan denken nee
die mail is er voor jou lucht je hart en er bij zeggen dat je niet achterlijk bent en dat je weet hoe de vork in elkaar steekt ofc...

Je lucht je hart al hier maar dat is anders.. geloof me ik heb hem sinds hij me de eerste gebeld heeft ook verteld hoe ik er over dacht en dat ik hem een hond vond enz.
maar het heeft me wel goed gedaan wat me dwars zat is weg.
En als ik me druk moet maken hoe hij der over gaat denken..
LOL goede grap want het gaat niet hoe hij er over zal denken gaat om jou gevoel en jou gevoel alleen.

En wat het me opleverde rust want ik ben aan mijn eigen gaan denken.
Ik eerst want als iemand mij zo moet laten voelen is het niet eens waard om te denken oe wat als ik dit en dit zeg en het bevalt hem niet. jammer voor hem .. ik ben meer waard

Dus stres niet over wat hij er van zal denken je doet het voor je eigen en niet voor hem

Ma, 14/09/2015 - 17:15 — John1965

Dag Chantal

Ik heb nadat mijn ex het had uitgemaakt en we 4 maanden nagenoeg geen contact gehad hebben ook getwijfeld of ik dat afsluitende gesprek nog wilde. Uiteindelijk heeft dat wel plaatsgevonden en ik denk dat dat goed was. Ik blijf hierdoor niet met de 'what if...' vraag zitten. En vooral ook, het was goed om haar nog een keer gezien te hebben. En in dat gesprek gevoeld te hebben dat de vrouw tegenover mij niet meer mijn vriendin was, dat de intimiteit er niet meer is. Het helpt me bij de acceptatie, het besef dat het echt over is. Maar ook voelt het nu, een paar weken verder, alsof de breuk opnieuw plaatsgevonden heeft, dat ook.

Je zou hem kunnen bellen, als je echt nog een gesprek wilt, dat kan hij moeilijker onbeantwoord laten dan een mail. Ik denk ook niet dat het er om gaat dat je hem eigenlijk in zijn sop gaar moet laten koken omdat je hem niet weer achter zijn muur vandaan wilt trekken; het gaat er om wat jij wilt en daarvoor moet je dan zelf handelen en niet op actie van hem gaan zitten wachten.

Sterkte.

John

Ma, 14/09/2015 - 17:24 — Chatnoir

Pfff, tja... daar zeg je ook

Pfff, tja... daar zeg je ook zoiets. Ik denk dat ik een open, face to face gesprek nodig heb om dit echt af te sluiten. Niet zozeer voor antwoorden van zijn kant, maar om mezelf te uiten denk ik. Ik vind het alleen ergens zwak van mezelf. Omdat het een teken is dat ik 'nog steeds' niet over hem heen ben na bijna drie maanden. Dat ik daarmee laat blijkne dat het me nog steeds raakt, dat hij me dierbaar is, terwijl hij me echt lullig behandelt. Ik vind dat hij dit niet 'verdient'. maar dat is wellicht hooguit mijn ego dat spreekt.
Ik ben ook bang dat hij al met een ander involved is en het van hem dus niet zo nodig hoeft en het hem ook niet zo zal raken.

Misschien moet ik eerlijk aan mezelf bekennen dat ik de afwijzing niet kan verdragen en die ongedaan wil maken. Ik wil dat hij me terug wil om hem vervolgens af te kunnen wijzen. Erg, maar waar vrees ik.
Wat ik eerder ook al zei, ik wil hem terug pakken, hem raken op de een of andere manier. Laten voelen wat hij met mij gedaan heeft.

De laatste zin die je schrijft, raakt me wel. het gaat idd niet om of ik hem iets wil laten voelen door niets te doen, ik moet doen wat voor mezelf goed voelt. maar het punt is dus, dat ik hem nog niet volledig los heb gelaten. Ik wil hem laten zien dat hij een vreselijke vergissing heeft gemaakt.
Overigens, voor de duidelijkheid: ik heb er zelf een punt achter gezet, omdat hij bleef twijfelen en achter mijn rug om onduidelijke contacten bleek te hebben met andere vrouwen (als een soort back-up plan). Hij ging niet vreemd, maar hij loog hier wel over tegen mij, kwam ik achter. Dus ik heb het uitgemaakt omdat ik niet anders kon, niet omdat ik het wilde. Ik hou van deze man, hoe raar het ook mag klinken. Maar hij is zo verdomde onvermogend!

Wie is online

Online gebruikers

Enquête