Het is nu bijna 2 maanden geleden dat we de gezamenlijk stap genomen hebben uit elkaar te gaan. Het feit dat hij dan nog geen 2 weken later als samen was met een gemeenschappelijke vriendin en dan vooral het zwijgen en het liegen daarover, dat had me enorm hard gekwetst.
Tot een dikke week geleden had ik zelf wat hoop dat het tussen ons goed zou komen... Hij praten met psycholoog, ik praten met een psycholoog... kortom knopen in ons hoofd om U tegen te zeggen.
Maar ondertussen begin ik mijn draai als vrijgezel wel echt te vinden. Ik vind het lekker rustig in huis, niemand om rekening mee te houden. Mijn eigen ding kunnen doen.

Vorige week woensdag ben ik dan ook met psycholoog gaan praten. Ik voelde me nochtans wel stilaan goed in een vriendschapsrelatie met mijn ex maar ik wist eigenlijk niet goed hoe dat aan te pakken. Maar de psycholoog deed me toch weer wat twijfelen. Ik moest echt voor mezelf uitmaken wat ik wou, want stel dat mijn ex echt een tweede kans wou? Wou ik dat wel? En ja de dag erop even een minder dagje. Vond ik wel balen want de dagen ervoor gingen wel prima. Alhoewel... ik snakte toch naar iets teveel aandacht van mijn ex (wanneer stuurt hij nu eens bericht etc etc).
Maar eigenlijk de dag daarna (vrijdags) had ik echt zo iets van ik hoef hem echt niet te horen of te zien. Ik had dan ook dit weekend 2 dagen festival op de planning staan. Dat was 1 van de beste beslissingen ooit, ik heb me echt reuze geamuseerd! Heb hem werkelijk waar geen seconde gemist! Ik heb daar ook een leuke babbel gehad met zijn zus. Echt tof.
Waar ik dacht geen vrienden meer over te houden na onze breuk, is mijn zus me stilaan het introduceren bij haar vriendengroep. Mensen die ik eigenlijk van ziens of van vroeger wel vaag ken maar nu dus eens goed mee ben gaan feesten. Echt een opsteker van jewelste!!
Ik heb op dit eigenste ogenblik zelf geen zin om contact te houden met mijn ex, laat staan "vrienden" te worden. Ik vind het wel makkelijk zo. Die knoop even doorgehakt, even gewoon hup hem niet te veel in mijn leven. We hebben elkaar toch niet veel te vertellen. Hij heeft alleen maar "verhalen" samen met zijn nieuwe vriendin en ik heb geen zin om die aan te horen! We zijn echt in een snel tempo uit elkaar aan het groeien en het doet me nu niet echt veel.

Ja het is wel goed zo... Ik ben al blij want zoals het een maand geleden was, dat had ik echt nooit lang volgehouden. Ik maak me ook geen illusies, ik ga nog moeilijke momenten hebben. Maar deze zullen steeds minder zwaar worden en zullen langer uitblijven. Dat merk ik nu al. Heb in geen dagen (denk zelf al minstens een week) nog moeten huilen vanwege de situatie. Ik heb zin in iedere dag dat komt!