Ow wat is dit moeilijk zeg.
Toen mn ex een half jaar geleden een tijdje afstand wilde, vertelde ze mij dat ik me niet allemaal zorgen moest maken en niet allemaal moest piekeren, omdat het misschien helemaal niet nodig was. Ze wist zelf niet of het maar tijdelijk was dat dr gevoel voor mij verdwenen was. Als jullie mijn blog gelezen hebben weten jullie dat ze opgenomen zou worden voor een persoonlijkstoornis behandeling ( klinisch). Toen ze er een paar weekjes was heeft ze mij verteld dat ze het uit wilde maken en ik dus niet moest denken dat het aan mij lag. Het lag aan haar en ik kan er niets aan veranderen. Ik heb nu al 6 maanden geprobeert mij rustig te houden en mijzelf niet te claimen aan haar. Het heeft mij zoveel moeite gekost en ik leef al een half jaar in een soort van roes. Ik was mij aan het bedenken om haar een kleinigheidje te geven met valentijn met een brief erbij met al mijn gevoelens, omdat ze mij een keer eerder verteld heeft dat je je gevoelens moet uiten omdat dat goed is. Maar afgelopen weekend heb ik gezien dat ze een contactpersoon toegevoegd had op hyves. Het is een jongen die ook in haar groep zit van die kliniek. De woorden in hun berichtjes zeggen al genoeg. Ik vreesde dat ze hem erg leuk vind door haar berichtje naar hem toe en wist het zeker nadat ik zijn berichtje naar haar gelezen heb. Mn hart bonkt weer als 6 maanden geleden en ik wordt weer 's ochtends om 4 uur wakker net als 6 maanden geleden. Ow wat is dit moeilijk zeg. Nu is het dus ook zo dat ik donderdag op valentijnsdag jarig ben, Ik Twijfel een beetje of ik dat kadootje moet geven met die brief. Maar ik denk dat ik het ga doen. ze had mij eerder op mijn vraag dat ik mij zorgen maakte dat ze iemand anders daar tegen zou kunnen komen verteld dat ze niet zo gauw iemand leuk vind en dat het trouwens ook verboden is een relatie daar aan te gaan en ook dat ze helemaal niet zit te springen om een relatie. maar het bericht van hun zegt mij eigenlijk al genoeg. Ik vrees dat de tijd waar ik steeds zo bang voor ben geweest is aangebroken. Waarschijnlijk zal ik de brief met mijn gevoelens en kado sturen en zal dat het einde van ons boek zijn? Ik voel me zo in de steek gelaten alsof ze me als een baksteen naar beneden laat vallen. Ow wat voel ik me bang voor haar reaktie. Pff . maar als ik het nu niet doe zal het nooit meer kunnen denk ik, en zal ze denken dat ik toch ook gewoon door ga. Zou zo graag willen dat ze beseft hoe ik mij voel en dat mijn liefde voor haar nog zo puur is. Met mijn liefde voor haar heb ik haar de tijd gegeven om aan haar zelf te werken. heb ik veel geduld opgebracht om mij zelf niet over te halen om haar berichtjes te sturen. Heel af en toe. Maar alles komt de laatste tijd van mijn kant uit. Soms een onschuldig berichtje zodat ze ziet dat ik mn intresses voor haar niet kwijt ben. Wat een gedoe is het zeg. Wordt misselijk bij de gedachten. Ow hoe zal dit eindigen. Ik ben niet boos alleen heel erg verdrietig. Het is eigenlijk ook mijn eigen schuld dat ik ben blijven hangen, omdat ze mij heeft verteld door te gaan en realistisch te zijn. Dat ik me rot mag voelen maar er niet in moet blijven hangen. Nu maar zien of ik dit een plaatsje kan geven ooit.
Volgende maand gaat ze over van fulltime daar naar deeltijd, had steeds gehoopt dat ze me juist zou missen als ze weer meer thuis zou zijn.
Ik wens jullie toch nog een fijne valentijnsdag ondanks dat klote gevoel.
We komen er vast wel uit met de tijd.
Heel veel goeds van Preco!