Eindelijk, eindelijk heb ik een goeie dag.
Het heeft ruim anderhalve week geduurt, maar ik heb nog geen traan gelaten vandaag.
Ik merk dat ik nu rustig aan m'n ex kan denken. Ik vind het nog altijd rot dat het uit is, merk dat ik hem flink mis. Maar het maakt me niet meer zo van slag.
Ik heb gister met hem gekletst, via de chat. Het was gezellig. Bijna zoals als vroeger. En dan bedoel ik de vroeger van vóór onze relatie, de periode dat we maatjes waren. Op een gegeven moment werd het gesprek toch een beetje gevoelig. We zijn er allebei niet helemaal uit of het verstandig is om vrienden te blijven. Aan de ene kant is hij mijn beste vriend, en vica versa, maar zal dit in de toekomst geen problemen opleveren? Stel dat ik weer valse hoop ga krijgen, ik zou het vreselijk vinden om dit alles opnieuw door te moeten maken. Of stel dat ik weer een nieuwe liefde krijg, die zal het absoluut lastig vinden om mij zo close te zien met mn ex. Of stel dat ik, doordat ik zo close blijf met mn ex, blind ben voor alle andere mannen die mijn pad kruisen?
Ik merk dat mijn ex het ook moeilijk heeft zonder mij. Hij heeft gister opgebiecht dat zijn beste vriend onze msn gesprekken met hem besproken heeft. Ergens vind ik dat niet fijn, het geeft me het gevoel dat ik een beetje gecontroleerd wordt. Niet dat ik dingen gezegd heb die niet kunnen, ik wil niet tussen twee vrienden in komen te staan dus daar kijk ik wel mee uit. Ik heb mijn ex ook een tijdje verwijderd gehad van facebook en twitter. Vond hij erg erg moeilijk.
Is dit een teken dat hij nog wat voor mij voelt? En als dat zo is, wat moet ik daar dan mee? Aan de ene kant wil ik hem terug. Aan de andere kant is dit een heel nieuwe kans om mijn eigen leven te veranderen en opnieuw in te richten. Dat wil ik niet zomaar opgeven.

Soms wens ik dat ik gewoon een half jaar verder ben. Hoop dat ik tegen die tijd weer open kan staan voor nieuwe liefdes en dat ik niet steeds aan mn ex hoef te denken.