Een gevalletje apart.

Ik ben 32 jaar oud en heb een pracht zoon en had ook een leuke vriendin.
Wij hebben elkaar ongeveer 2 jaar geleden leren kennen in de kroeg.
Zij had nog een vriend maar ik geen vriendin, een hele gezellige avond gehad maar niks gebeurt.
Toen hebben we telefoonnummers uit gewisseld en elkaar elke dag gezien, waarna zij het heeft uit gemaakt met haar toenmalige vriend.

Helemaal verliefd op elkaar echt super gehad toen.
Elke avond tot 2, 3 of 4 uur lopen kletsen enz.
Bleef toen al bijna elke dag bij haar slapen.
Na twee maanden raakte ze zwanger van onze zoon door de pil heen.
We vonden het allebei te gek en zijn gaan samenwonen.

Toen onze zoon er was heb ik in het begin wat moeite gehad met het vader worden.
Moeite met de verantwoordelijkheid denk ik, maar hield wel al gelijk super veel van hem.
Mijn vriendin wilde nadat onze zoon er was steeds minder knuffelen en kussen.
Daardoor ben ik begonnen met blowen niet veel maar wel af en toe wat ze ook mondjesmaat tolereerde.

Zij is trouwens wel 10 jaar jonger dan mij.
Een half jaar geleden kregen we te horen datzij ongeneeslijk ziek is en nog 15 goede jaren heb.
Onze wereld storte in natuurlijk.
Nadit bericht ging het nog verder bergafwaarts, ze was nog meer van huis dan normaal en deed ook niks in het huishouden meer, wat ze ervoor helaas ook al niet deed.

2 maanden terug ongeveer is ze naar mijn en haar ouders toe gegaan en heeft daar gezegd dat de liefde bijna weg was.
Dag daarna is ze een gesprek met mij aangegaan en dus vertlede dat het niet zo lekker meer ging dus.
Goed gepraat en uit eten geweest enz.
Een maand daarna wilde ik weer een gesprek met haar omdat ik de zooi thuis zat was en toen hebben we besloten er een punt achter te zetten.

Ze is toen nog 3 dagen bij mij blijven slapen en toen verhuist naar haar ouders toe.
Sindsdien hebben we nog wel wat leuke dingen gedaan en is ze nog een nacht blijven slapen. Zonder dat er wat gebeurt is hoor.
Ze voelt nog wel wat maar niet genoeg zegt ze, en ik kan op mijn "oude" vriendin ook wel weer verliefd worden denk ik.
Maar vorig weekend hebben we wel weer gekust???? Toen we wat gingen doen, maar dat kwam door de alcohol denkt ze.
We zijn meer maatjes geworden zoals zij zegt.
Nu sms en we wel elke dag maar steeds minder, en meestal gaat het van mij uit.

Nu hoor ik van iedereen dat ik afstand moet nemen maar dat gaat moeilijk met de kleine helaas.

Nu heeft ze mij ook verteld voor dit geouwehoer dat het beter zou zijn als ik een andere vrouw zou vinden ivm haar ziekte en daar een toekomst mee opbouw.

Ikzelf denk dat ze hulp moet zoeken en dat wil ze ook gelukkig.

Groetjes een droevig iemand.

Iemand wat tips voor deze jongen?

sebas's blog
login of registreer om te reageren

Zon, 04/09/2011 - 08:42 — moemi72

Hey Sebas

Moeilijke situatie. Er zijn hier drie heel belangrijke factoren. Ze is heel erg jong, moeder en ongeneeselijk ziek. De laatste 2 factoren maken dat ,ze naar mijn idee, niet meer zo goed weet wat ze wilo, moet of kan. Kun je je 'n voorstelling maken hoe het is om op dit moment in haar schoenen te staan? Je bent 22 jaar jong, bent moeder van 'n prachtige zoon, dan hoor je dat je ongeneeselijk ziek bent. Nog 15 jaar: dat betekent dat je niet ouder zult worden da 37 jaar, dat je je zoon, juist in 'n moeilijke fase, de ontikkeling van jongen naar man, zult achter moeten laten. Het betekent afscheid nemen van het leven. Ik kan me voorstellen dat er paniek door haar heen gaat, het idee dat het geen zin heeft om iets op te bouwen, ze gaat toch weg. En de drang om nog van 't leven te nemen wat er te nemen valt. 15 Jaar is nog een aanzienlijke periode, met best nog veel mogelijkheden, alleen kan zij dat nu nog niet zo zien. Het is voor jou ook afschuwelijk maar anders. Zeker in haar ogen: jij bent niet ziek, jij gaat niet dood (dat weet natuurlijk niemand maar voor haar gevoel) jij ziet jullie zoon een man worden, ziet ' trouwen en jij zult opa zijn voor zijn kinderen. Jij bent op dit moment de personificatie van alles wat zij niet mee zal maken. Mijn tip: Laat haar weten dat je begrijpt of dat je je een voorstelling kan maken van haar gevoelens, geef haar en jezelf de ruimte dit 'n plekje te geven, maar laat haar ook weten dat je er voor 100% voor haar wilt zijn en van die jaren die jullie samen kunnen hebben nog iets heel moois wil maken. Het zal niet makkelijk worden, voor geen van beiden, bereid je daar wel op voor.

ik hoop dat je hier iets aan hebt en dat je er iets mee kunt. Misschien heb ik het helemaal mis, maar deit zijn mijn gedachten over jullie situatie.

Sterkte!

Zon, 04/09/2011 - 11:03 — sebas

Ten eerste wil ik je

Ten eerste wil ik je hartelijk bedanken voor het lezen en het antwoord.

Ze heeft mij gelijk in het begin verteld van haar ziekte alleen wisten we het toen nog niet.
Ze had er 50% kans op.
Een half jaar geleden hebben we te horen gekregen dat ze idd die ziekte heeft.'
Ik heb haar een brief geschreven een dag voor de uitslag waarin ik heb gezegd hoeveel ik van haar hield en de kleine en dat ik voor hun zal zorgen zolang dat nodig is.
Ik ben alleen net niet helemaal duidelijk gweest in het begin, ze wordt over 15 jaar ziek en heeft dan ook ongeveer 15 jaar alleen over 15 jaar begint de ellende.
Dus ze zal rond de vijftig worden.
Ikzelf denk dat ze aardig in de knoop zit met haarzelf er zijn nog wel meer dingen gebeurt in haar verleden, dingen waar ze zelf niet uit kan komen en daarom een muur om haar heen bouwt en mij afstoot.
ze zei toen al; dat ik beter een andere vrouw kon zoeken voor een betere toekomst.

Wel een rot situatie ik laat haar maar even met rust, niet teveel sms en en afspreken.
Ze heeft me wel beloofd naar een maatschappelijk werkster toe te gaan.

Nogmaals bedankt.

Groetjes Sebas

Zon, 04/09/2011 - 12:53 — moemi72

Dat doe je goed....

Dat had ik er inderdaad niet uit begrepen, sorry. Blijft nog steds moeilijk. Ik denk dat je er goed aan doet haar de ruimte te geven. Je hebt haar laten weten dat jouw gevoel niet veranderd is, dat is ook goed. Geef haar het vertrouwen dat ze op je kan rekenen en dat je er voor haar bent als ze je nodig heeft. Maar zorg in die tussentijd ook wel goed voor jezelf he?
'T is goed dat ze openstaat voor hulp van buitenaf, dat geeft wel aan dat ze het anders wil dan dat 't nu gaat. Hoe anders dat zal de tijd bepalen.

Wie is online

Enquête