Net mijn de oma van mijn ex gesproken. Ze had me een kaartje gestuurd voor mijn verjaadag en ik wilde even bedanken.
Ze was ontzettend lief en het heeft me best wel goed gedaan. Fijn om met iemand even te praten die mijn ex al 32 jaar kent. Ze vindt het heel erg jammer dat het over is tussen hem en mij.

En toch...ik ben wel heel verdrietig. Ik moet constant denken aan mijn ex en vooral fijne herinneringen komen naar boven. Ja gaat even terug in de tijd. Alsof de afgelopen 5 maanden even zijn uitgewist. Ach, kon dat maar.

Dit is dus zo'n zwak moment dat je behoefte krijgt hem te bellen of te mailen. Gelukkig kan dat nu niet, want hij is immers op vakantie.

Even een kleine terugslag, maar ik moet eerlijk zeggen, dat ik ze wel beetje kan verwerken. Ben niet meer de hele dag van slag. En dat geeft hoop!