Uit de losse pols natuurlijk weer, ik had even inspiratie, was er van de week aan begonnen maar was het vergeten. Nu net maar een nieuwe gemaakt. Een gedicht die dit keer niet over me ex gaat...Voor de verandering.

Een gedicht voor jou, voor die vrouw die ik niet ken
Ik weet dat je bestaat, ik weet alleen niet waar jij ben
Ik heb ook geen flauw idee hoe je er sowieso uit ziet
Toch zal ik je herkennen, je komt voor in mijn lied

Ik loop de wereld door, met allebei mijn ogen goed open
En ik zal je vinden, we kunnen elkaar niet altijd mislopen
Liefde, ik leef voor de ware liefde, alleen waar ben jij
Ik zoek jou al mijn hele leven, ben je ver of dichtbij?

Weet je, mijn vorige liefde heeft mij plotseling verlaten
Ze had me alleen met pijn en leed gewoon achtergelaten
En ik snap het niet, want ik was zo super lief voor haar
Ik gaf haar al mijn liefde, en ze gaf mij een rampenjaar

Er zit zoveel liefde in me, maar waar kan ik nu nog heen
Mag ik het aan jou geven straks, jij bent toch niet gemeen?
Pak mij hand, hou me goed vast, ga je met me mee?
Naar verre oorden, met passie door een vurige zee

Ben iets beschadigd door de liefde, maar maak je geen zorgen
Ik zal er altijd voor je zijn, je vrolijk wakker kussen iedere morgen
Ik zal de man voor je zijn, die je alleen maar kent van je dromen
Ik zou je nooit pijn doen, en ik zal mijn woorden altijd nakomen

Open je je hart voor mij, als ik je ooit ga tegen komen?
Lief, laat de warme liefde vurig door ons heen stromen
Zodat we kunnen zeggen, het is alsnog allemaal goedgekomen