De laatste tijd komen de gedichten hier weer volop voorbij, dus ik dacht laat ik eens een gedicht maken voor iedereen dan, voor deze site. Tis wel een beetje ala sinterklaas stijl om het niet al te zwaar te maken Ach ja, ik dacht laat ik dat eens doen, nu weer gauw verder aan het werk dan maar

In dit digitale onderdak zie je ze hier komen en weer gaan
We vertellen hier ons eigen verhaal, over ons eigen verdriet
Over de onmacht die ons overviel, over leed in ons bestaan
Vragen over hoe we verder moeten, nadat liefde ons verliet

De verhalen lijken te herhalen, ze lijken te vaak op elkaar
Over bedrog & valse beloftes, hier hoor je nooit een winnaar
De mensen hier zijn verschillend, toch hebben we iets gemeen
We voelen verbondenheid met elkaar, zonder liefde om ons heen

We zoeken steun bij elkaar, en reageren daarop met onze eigen visies
Frustatie komt hier vaak naar boven, en leidt soms tot verhitte discussies
Een club van gebroken anonieme zielen, waarbij onze naam al genoeg zegt
Slachtoffers van de liefde, hier zijn we met onze eigen harten in gevecht

We kijken terug naar toen, En staan eigenlijk volkomen stil in het heden
We kunnen pas verder gaan, als we niet meer terug gaan naar het verleden
De club van mensen met slapeloze nachten, geteisterd door angstaanvallen
Mensen die zonder enig dieet ongevraagd ineens sterk beginnen af te vallen

De verwerking verschilt hier sterk per persoon, maar voor allen is het zwaar
De een blijft er jarenlang in hangen, een ander is er sneller zo weer mee klaar
Vele uren zitten verlaten zielen achter dit scherm, de meeste met traanogen
We kunnen er niet meer bij met onze gedachtes, iedereen is hier voorgelogen

Onze weg leek zo veilig, fluitend door het leven, voor altijd hand in hand
Maar onze exen dachten daar toch anders over, en zijn we allen hier beland
Hier zie je ze komen, vanuit hun ziel verwerken, en ook op een dag weer gaan
Hier is het nooit verlaten of stil, liefdesverdriet zal helaas altijd blijven bestaan….