Vandaag heb ik me ziek gemeld op mijn werk. Toen ik opstond trilde mijn hele lijf van emoties. Het deed me denken aan het trillen van de vleugels van een vlinder die uiteindelijk een orkaan kan veroorzaken.

Het verraad van mijn zus heeft mijn gevoel op slot gezet. Maar ik voel de paniek naderbij sluipen. Het fluistert 'het is over met M, het is over met M'. Angsten liggen op de loer 'hij is opgelucht en komt snel aan nieuwe vriendin', 'een vriendin die veel leuker is dan jij'.

Vandaag geen wijn en geen sigaretten, maar ben gaan sporten. Nu weer thuis en alleen met een lange avond voor me. Ik ben bang voor het trillen van de vlindervleugels.

Heb M vandaag geappt om te zeggen dat ik aan zusje en haar man heb doorgegeven dat M had willen bellen. Ook geappt dat mijn vader emotioneel was en dat zwagertje een traantje had gelaten. En afgesloten met dat ik begrijp dat dat erbij hoort en dat die hobbel ieg genomen is. De hele dag ging het goed en checkte ik wel maar nu borrelt dus de paniek. M, reageer ajb en zeg dat het allemaal een vergissing is Dat je van me houdt en dat we het samen wel redden!

Ik mis hem nu ook vanwege mijn zus. Nog nooit heb ik zo goed kunnen praten met een man als met M. Hij zou me steunen en knuffelen en mijn tranen wegvegen.

De tranen die nu over mijn wangen stromen voor hem. God, laat het ophouden! Waarom zo heftig verliefd als ik hem niet mag houden?!