hallo iedereen,

Ik ben op deze site terechtgekomen omdat ik ook geworsteld heb met relatieproblemen (huwelijk van 10 jaar, twee kids). Als ik jullie verhalen lees is het zo duidelijk dat scheiden doet lijden, en dat geen één mens daarvan gespaard blijft. De gevoelens die we krijgen als we in de steek gelaten worden blijken universeel te zijn en worden door iedereen op dezelfde manier ervaren. Het voelt als sterven, gestraft worden (ik heb blijkbaar iets verkeerd gedaan in mijn vorig leven..), je zelfvertrouwen is volledig geknakt.

In mijn zoektocht naar het herwinnen van zelfvertrouwen is er één zin blijven hangen (iets dat ik ergens gelezen heb) : het is niet omdat één (voor jou weliswaar belangrijke, maar toch) persoon jou niet (langer) waardeert voor wie je bent, dat je waardeloos wordt voor jezelf en voor andere mensen. Het is maar één opinie van één iemand anders en dat verandert eigenlijk niets aan JOU als persoon.

Ook wil ik jullie meegeven dat mensen veranderen. Op het ogenblik dat je een relatie begint kun je als koppel heel goed bij elkaar passen, maar mensen veranderen, zowel jij als je partner. Daardoor kun je soms uit elkaar groeien, andere verwachtingen krijgen. Als de relatie niet mee-evolueert, dan krijg op een bepaald moment een breuk.
Het is een natuurlijk proces en heeft niets met "schuld" te maken.

Mijn verhaal is dat mijn man me een tijdje heeft verlaten maar teruggekomen is omdat hij beseft heeft dat hij me te graag ziet en dat het leven zonder mij ook maar niets is.
In die periode ben ik vaak boos geweest op hem, heb ik veel gehuild, heb ik hetzelfde gevoeld als jullie nu.
Ik heb hem wel voor een stuk losgelaten en zeker niet geforceerd terug te komen. Heb hem wel verzekerd dat ik veel van hem hield, maar dat ik te gekwetst was om regelmatig contact te hebben. En hem ook mijn boosheid uitgelegd. Gezegd dat het sterker was dan mezelf. Wel hebben we 2x een rustig gesprek gehad waarin ik mezelf echt buiten de situatie geplaatst heb (moeilijk hoor) om hem te proberen te begrijpen.

In het geval dat de liefde niet volledig dood is en je nog bereid bent ervoor te vechten, is mijn raad aan de mensen die twijfelen of ze nu al dan niet contact moeten opnemen met hun ex is als volgt : laat grotendeels los, maar laat ook weten dat jij het zo niet hebt gewild (door af en toe eens een mailtje of sms'je te sturen of zo, telefoon ligt moeilijker). Maak geen ruzie, maar laat verstaan dat jouw leven ondertussen ook verdergaat. Beantwoord niet altijd direct ieder telefoontje of SMS'sje, zodat ZIJ ook eens kunnen voelen wat het is om te wachten. En zeg dat je probeert hem of haar te begrijpen. GA VOOR EEN STUK MEE IN HUN VERHAAL.
Veel negatieve gevoelens van de andere ebben weg als ze geen weerstand meer ondervinden van jouw kant, echt waar.

Aan allen veel steun toegewenst.

Bedenk dat iedere mens het recht heeft op een eigen leven, ook al is het dan zonder jou. MAAR DAT DAT NIETS VERANDERT AAN DE WAARDE VAN JOU ALS PERSOON. HELEMAAL NIETS.

Succes en liefs.