Ik heb ongeveer hetzelfde moeten doorstaan. Hij maakte het uit, maar het lag zogezegd aan hem, ik was perfect, hij kwam niets tekort, maar hij moest nu even 'alleen zijn'. Er was absoluut geen ander.

Leugens komen altijd aan de oppervlakte... Een week nadat het uit was kwam ik erachter dat hij al maanden contact had met een meisje dat ik absoluut niet kon uitstaan. Ik weet niet of mijn intu?ɬØtie hierin meespeelde, maar ik heb haar nooit kunnen verdragen in onze buurt.

Mijn hart was gebroken & op de koop toe huren we een kamer in hetzelfde huis, dus werd ik al in die eerste dagen geconfronteerd met die del. De eerste weken ben ik er bijna letterlijk aan onderdoor gegaan, ik dacht echt dat ik gek werd. Tot ik op een doordeweekse dag geen verdriet, maar enkel nog woede kon voelen. Woede om wat hij mij aandeed & woede omdat hij nog het lef heeft om te denken dat ik zijn beste vriendin zal worden...

Nu meer dan 2 maanden later is het verdriet grotendeels over, & ook de woede slijt. Wat achterblijft is een leegte in mijn hart, waar eens de persoon zat die ik dacht dat hij was. Het was niet echt, het was illusie, op de persoon die hij nu is zou ik nooit gevallen zijn. Ik kan hem zelfs niet in mijn buurt verdragen...

Voor ons is het 'game over', als koppel, als vrienden, als alles...