Lang verhaal maar ik hou het kort..hij zou mischien afgelopen zaterdag bij me langskomen..hij had smsje gestuurd van..mischien moet ik maar eens langskomen.Dat bracht heel wat teweeg bij mij..jeetje..zou hij weer naast me oop de bank zitten, hij zou weer zo dichtbij zijn..mis hem al zo lang!
Maar aan de andere kant angst..jeetje wat wil hij...eigenlijk ben ik zo boos en teleurgesteld door hem, hij realiseerd zich niet door wat voor ellende ik bven gegaan door hem.

maar goed...ik stuurde dus zaterdag een smsje van..hey, kom je nog op visite??
Kreeg een smsje terug( zenuwslopende uren verder overigens)...nee ik heb het druk, moet naar allerlei vrienden toe.

Tja en daar kon ik het dan mee doen...was ik al bang voor..hij heeft zich bedacht, het leek al veels te mooi om waar te zijn!
Ik stuurde nog smsje terug( ja heel zielig en fout..)van oh...ok ..nou ik ben gewoon thuis, hou een relaxavondje dus als je je nog bedenkt...

maar niks meer gehoord....

En resultaat hiervan is dat ik me weer klote voel..terwijl het net zo goed ging.
Het is nu meer dan ooit duidelijk..het is over en het komt nooit meer goed!
Wil geen contact meer met hem, wil niks meer van hem weten,,het koestert alleen maar valse hoop bij mij.
Het ging goed en ik wil weer verder, het doet pijn maar dit was de druppel, het is nu duidelijk voor mij...

Vaarwel verloren liefde..het mocht niet zo zijn....