Oke daar gaan we dan. We beginnen met een blog over mijn verdriet..
Het is al anderhalf maand uit, we hebben nog weken om elkaar heen gedraaid, maar op 4 mei was het echt gebeurd. Hij wou echt niet meer. Hij was koel en duidelijk, Terwijl hij een week daarvoor nog toegaf toekomst te zien met mij. Hij gaf aan dat ik hem uit mijn hoofd moest zetten. Dit werkte niet meer en ik gaf hem daar groot gelijk in. Hij had geen zin meer in leuke dingen doen met mij. Het was keer op keer een emotionele gebeurtenis als we elkaar zagen. En ik zag dat hij dat niet meer trok. Mijn verstand zei op dat moment dat het goed was. Maar mijn gevoel wou niet meewerken. Ik wou hem knuffelen. Dat liet hij toe, maar ik voelde dat hij afstand nam. Hij was niet meer van mij. Dat besefde ik en liet me volledig meevoeren in mijn emotie. Ik vertelde dat ik van hem hield, hem niet los kon laten en dat hij alles voor mij betekende. Maar het had geen zin. Ik had het hem ook te vaak verteld denk ik. Hij was er klaar mee.
Hoe ik me nu voel? Na bijna 2 week hem niet gezien te hebben gaat het aardig goed. Voel me wel leeg en schuldig, kan mijzelf soms letterlijk voor de kop slaan. Ik was niet goed voor hem. Heb hem veel pijn gedaan. Dat weet ik, en kan het mijzelf met moeite vergeven. Ik heb een moeilijke jeugd gehad. Mijn ouders waren sinds de scheiding er niet meer voor mij en mijn broertjes. Heb heel veel dingen opgekrobt en het kwam tijdens de relatie er dus allemaal uit. Hij heeft me vanaf het moment dat we elkaar leerde kennen zo goed gesteund. Hij was er altijd er had er alles voor over om mij te 'redden'. Tijdens onze relatie kwam ik erachter dat ik nergens echt meer van kon genieten. Voelde me vaak alleen en niet serieus genomen, niet zozeer door mijn ex maar door de wereld. Had het gevoel dat ik altijd 10 keer meer moet geven om het te redden. En was heel veel bezig met vroeger. Eigenlijk voelde ik me heel zielig en had veel zelfmedelijden. Daardoor nam ik zijn problemen niet meer serieus, als hij iets vertelde over zijn werk reageerde ik hard of luchtjes. Op dat moment zag ik het niet zo. Het is pas de laatste paar dagen dat ik me dat realiseer. Maar ik had gewoon teveel aan mijn hoofd en kon het niet opbrengen om ook nog met zijn problemen bezig te zijn.
Praten deden we veel, heel veel. En dat was altijd heel fijn. Ik kon bij hem terecht met alles. Dus je kunt wel stellen dat ik er niet voor hem was maar hij was er wel voor mij. Als ik dit zo opschrijf moet ik weer huilen. Hoe had ik zo dom en stom kunnen zijn. Hierdoor ben ik hem kwijtgeraakt! Dit heeft hij ook toegegeven, niet met zoveel woorden maar hij vertelde dat hij vaak wou praten maar dat ik dat dan niet wou..
Ik ben nu wel zover dat ik kan zeggen dat het goed is dat het uit is. Ik was er op een of andere manier er nog niet aan toe. Veel dingen van vroeger kwamen boven. Ik denk door alle liefde die ik kreeg. Het werd zo zwart wit. Zag opeens hoe veel dingen ik gemist had en voelde me daarom niet compleet. Hij kwam gewoon op een verkeerd moment ik mijn leven. En dat heb ik nu wel door. Ik kan me er ook niet echt meer boos over maken. Ik heb verkeerde dingen gedaan ja, maar daar kan ik weer van leren. Ik moet mijzelf gelukkig maken. Dat kan niemand anders voor mij doen. Hoe belangrijk hij ook voor mij is, het is over. Hij is nu mijn ex en misschien zijn we op een ander moment in het leven wel de juiste personen voor elkaar. Ik moet nu eerst bezig met mijzelf, want ondanks de liefdesverdriet ben ik ook niet niet helemaal gelukkig met mijzelf nu. En dat moet ik nu gaan veranderen.. Ik kan wel boos op mijzelf blijven maar dat heeft geen zin. Ik ben altijd sterk geweest, en het kwam er gewoon allemaal op een verkeerd moment uit.
Ik hoop dat ik hier een beetje steun kan vinden. Ik heb afgesproken met mijn ex dat we pas begin juni contact op nemen. Hij is nu ook veel bezig met een ander meisjes, wat ik ook heel erg vind. Het gevoel te hebben ingewisseld te worden is verschikkelijk. Maar ik hoop door deze blog bij te houden, dat ik het een plekje kan geven zodat straks als ik contact met hem opneem gewoon een leuk gesprek kan voeren. Als er mensen zijn met goede tips, jullie zijn welkom !
eerst aan jezelf werken
Je bent al een heel eind op weg. Je beseft dat je eerst aan jezelf moet werken, en aan je geluk, en aan je zelfvertrouwen, voor je liefde kan toelaten.
En geloof mij, hij heeft hier ook pijn van, maar hij stond machteloos.
Veel sterkte.