Mijn inmiddels nu ex-vriend, tenminste dénk ik, is nu opzoek naar een nieuwe vangst.
Ik controleerde net zijn e-mail en zag weer mailtjes over en weer gaan. Alleen wel ironisch dat zijn nieuwe prooi al drie jaar een vriend heeft en mee samenwoont. Alhoewel ik niet denk dat dit hem ervan weerhoudt door te gaan met jagen op haar, doet het me wel even goed dit te weten. Ze heeft vrij duidelijk aangegeven dat ze in die zin niets van hem moet weten.
Sinds een week negeert hij mij nog steeds compleet. Als ik hem bel neemt hij niet op, als ik sms stuurt hij niets terug en als ik e-mail leest hij het wel, maar stuurt vervolgens niks terug of gooit soms het mailtje direct in de prullenbak. Het doet me enorm veel pijn dat ik niet eens weet wáárom hij 'niet verder wil'. En me zomaar van de één op andere dag laat vallen. Vorige week zondag was alles nog leuk en aardig en op maandag was het in één klap over. Ik heb hem ook een mailtje gestuurd waarin ik dit heb gevraagd en graag uitleg zou willen, maar meneer vertikt het gewoon.
Net uiteindelijk het hele verhaal ook maar aan mijn vader verteld die hélemaal door het lint ging, aangezien hij hem al nooit vertrouwde vanaf de eerste dag al niet. Tja, dat blijkt nu wel he!
Stiekem hoop ik dat hij eigenlijk binnen een week of twee toch iets van zich laat horen. Maar als hij terug komt krabbelen zal ik hem zeker de deur wijzen. Ik heb het niet verdiend om zo te worden behandeld door hem, terwijl ik alles voor hem deed en altijd voor hem klaar stond.
Aan de ene kant denk ik ook dat hij dit misschien wel geplant had. Of uberhaupt nooit van me heeft gehouden. Misschien is het zelfs wel een soort van loverboy, player typ. Dit zou me eigenlijk niks verbazen aangezien hij goed met woorden kan spelen. Aan de ene kant ben ik daarom ook bang dat hij zijn nieuwe prooi hoe dan ook te pakken zal krijgen. Zelfs terwijl ze een vriend heeft.
Ik ga het nog een week of twee aankijken. Dan zie ik vanzelf of er tussen hun iets gaat spelen. Als dit gaat gebeuren zal ik er waarschuwen. Hij valt niet te vertrouwen. Ik kende hem 3,5 jaar en vertrouwde hem blindelings. En kijk waar het mij naar toe heeft gebracht. Een hoop ellende!
Ik voel me zo verschrikkelijk klote en aangezien ik nogal een controle freak ben, ben ik bang dat ik steeds wil weten welke stap hij zet en wat hij doet. Ik snap dat het zo moeilijk loslaten wordt, maar ik weet niet hoe ik me hier tegen kan verzetten. Er is zelfs nog een klein stemmetje in me dat zegt: ''misschien komt hij wel bij je terug en was alles één groot misverstand.'' Maar hoe graag ik dit ook wil geloven weet ik dat het niet zo is.

Zucht*