Beste iedereen,
Vorige week zou ik dan een afspraak met haar hebben en weer kwam ze niet opdagen (voor de gene die mijn blogs volgen weten dat dit niet de eerste keer was.) Efin thuis aanbeland werd ik intens verdrietig want ik snap het gewoon niet... Mijn tijd is toch net zo kostbaar als de hare? Uiteindelijk een mail gestuurd naar haar moeder en verteld hoe de zaken er voor staan. Hoe ze mij heeft behandeld en hoeveel pijn dat mij heeft gedaan... Uiteindelijk is het nu aan alle kanten stil het voelt dubbel om een onschuldige derde partij hier bij te betrekken maar ik kon niet anders.