Pff gisteren was eigenlijk de dag dat ik twee jaar met mn ex zou hebben.Maandag dacht ik er ineens aan, toen ik nog bij hem was. Hij pakte me vast en vond het ook raar zei hij.
Gisteren belde hij nog. Ik was er toch wel een beetje stil van. Het is een beetje dubbel.
Aan de ene kant balen dat we niet meer bij elkaar zijn, aan de andere kant zijn we weer druk bezig die kant op te gaan en dat kan niet sneller dan nu. Hoeft ook niet. Gaat al best snel.Toch nog maar even met m gepraat. Ik zei dat ik me verdrietig voelde en hij vroeg zich af wat ik nu van hem verwachtte. Hij zei dat hij reeds had gezegd dat hij zich ook niet echt ok erbij voelde. Maar dat hij dat gevoel de gehele tijd voelt en dit er even bij kwam. Hij zei dat we een heel leuk weekend hadden gehad. Dat is ook zo. Ik wil ook dingen niet forceren en er langzaam weer naar toe groeien, maar het leek gisteren net of ik treurde om mn ex en dat hij iemand anders was. Hij is nu namelijk een heel lief persoon, en de persoon die het uitmaakte was warrig en wilde niet meer lief doen.
Het blijft toch wel moeilijk. Vrijdag hebben we weer afgesproken. Eigenlijk wel heel leuk. Hoe weet je nu dat iemand de ware is? Als we dit doorzetten, lijkt het erop dat het 'echt' gaat worden. Maar wat als hij uiteindelijk toch die commitment niet durft???

Moet maar even mn hoofd leeg maken en er niet zoveel aan denken. Alleen doen.

Hebben jullie nog goede adviezen?

Groetjes, Goldie