Een jaar geleden is het alweer,dat ik hem voor het laatst zag. En ik mis hem nog altijd!
Ben in januari van dit jaar zelfs een nieuwe relatie aangegaan,maar dat werkte niet,want elke keer als hij mij aanraakte,dacht ik aan hem,en was het hem die ik wilde voelen niet die ander.
In het voorjaar van 2008 leerde ik hem kennen,en het was allemaal zo mooi,ik voelde me weer vrouw,ik straalde weer, en had zoveel respect voor me.En wat ik ook zo fijn,en bijzonder vond,was dat het bijelkaar zijn al telde, en dat seks niet op de eerste plaats kwam. Alle geduld met mijn kinderen had hij. Eind van 2008 ging het met hem niet zo goed, en vanaf daar ook met ons niet meer. Nu achteraf gezien,zag ik toen niet wat ik nu wel zag,ik was zo met mijn eigen bezig,met ons eigenlijk, en vertrouwen had ik ook niet echt, die angst om hem te verliezen was zo enorm groot. Maar ik kon er ook niet tegen,dat het altijd alleen maar kon,als het hem uitkwam,kon niet altijd een antwoord krijgen,als ik het zo nodig had,of die arm om me heen,als ik behoefte had. En ook om leuke dingen te doen, kon ik hem niet altijd bereiken,zoals dat eerder wel kon. Hij trok zich altijd erg terug,als er iets niet goed zat, hij verdween gewoon een tijdje helemaal uit beeld,kreeg ook geen antwoorden op mail of wat ook. En dat deed me besluiten te stoppen met hem,want ik ging kapot, huilde alleen nog maar. Een jaar ben ik stuk geweest,dat ik elke dag huilde.. Dat is nu niet meer,maar pijn doet het nog wel,maar ik wil door,ik moet zelfs door,anders ga ik alsnog kapot,en wordt ik een kluizenaar.. Er is nog contact,via msn,veel is het niet meer,en het gaat over koetjes en kalfjes,niet meer over ons, al probeer ik wel te vertellen,wat ik voel,en hoe stuk ik was, en over dat laatste zegt ie,dat hij het wel herkend. Ik kan hem niet loslaten,en hij mij niet.. Ik moet verder..zorgen dat ik mijn regelmaat eerst terug krijg, en dan ga ik weer een stap verder. Ik kan wel voor hem vechten,maar liefde moet geen gevecht zijn, het moet van twee kanten komen toch? Ik wil nu eerst zo sterk worden,dat ik weer kan lachen,en dan ook echt, dat ik oprecht geniet van het leven... En nu het nog doen!!