Ik zit met precies hetzelfde gevoel, het loslaten kost zoveel energie, zoveel angst en toch weet ik dat het moet, weet ik dat daar doorheen moet om er echt een punt achter te zetten. Ik heb mijn ex ook niet meer gesproken, aan de ene kant heel fijn, aan de andere kant maakt het me ook onrustig, want wat als ik haar nu tegenkom, ben dan bang dat ik helemaal instort, en wil al helemaal nog niet weten of ze al aan het daten is of zelfs al een ander heeft. Maar ook denk ik weleens, misschien is het wel goed om te horen dat ze een ander heeft, dat zou me even heel ver terug werpen, maar wel alle hoop doen vervagen. Ik heb ook sterk de neiging om een brief te sturen waarin ik ook aangeef hoe ik alles zie nu, hoe ik alles voel, dat ik haar voorlopig niet kan zien, op zich haar ook graag als vriendin zou willen zien, maar soms ook weer niet. Heel vervelend allemaal, heb dus ook geen antwoorden op je vragen, alleen dat je het tijd en rust moet geven. In de toekomst zal je alles duidelijker worden en wees gerust, je bent zoals je ook in andere blogs kan lezen, bij lange na niet de enige die dit gevoel nu heeft!

Sterkte en liefs,
Bram

Lieve Lauren,

Onwijs herkenbaar weer....

Precies wat Bram schetst, het is geen tijd verdoen, het is niet allemaal voor niets. Je bent op weg naar completer mens te worden, te helen inderdaad.

Loslaten is het moeilijkste wat er is vind ik.... Kost heel veel tijd en energie. Gisteren las ik: vergeven is loslaten. Geen idee of het jou een inzicht kan geven hoor, maar voor mij telt dat zeker wel.

We zijn ook allemaal ongeduldig, same here haha, willen er snel vanaf zijn, klaar zijn etc. Omdat het gevoel zo knaagt en pijn doet. Soms kan diep in jezelf kijken je antwoorden geven waar je echt iets mee kan en een stukje verder mee komt. En kan ook al heel veel rust brengen....

Je bent sterk, goed bezig, heb nog even geduld want je weet dat je op jezelf kan vertrouwen en dat jij dit kan he.

Ik denk aan je...

liefs Lin