Hoe wrang het ook klinkt, dat is inderdaad de enige schrale troost die je hebt als je je zo in en in rot voelt: dieper dan de bodem kun je niet gaan en stapje voor stapje zul je je weg erin vinden en zal het wat beter gaan... Heel veel sterkte.

Lieve bluegirl, ik heb die momenten ook gehad hoor. Ik zou mezelf nooit iets aandoen want daarvoor is het leven te kostbaar en ik weet dat er na regen echt zonneschijn komt. Bijkomend voordeel is wel dat je niet meer bang bent voor de dood. Dat je in een vliegtuig zit naast je hysterische vriendin die bang is en dat je heel stiekem denkt dat het voor jezelf niet de grootste ramp zou zijn als dat vliegtuig neerstort. Natuurlijk wel voor die andere mensen maar voor jezelf niet zo. Mmm ja met het uitspreken van het hebben van dat soort gedachtes begeef ik me op glad ijs maar het IS gewoon zo. Ik zou nu ook durven parachute springen terwijl ik dat een paar maanden geleden niet gedurfd zou hebben.

Maar ik weet zeker bluegirl, we komen hier allemaal uit. Uiteindelijk zal het ons sterker maken. Zoals iemand (volgens mij unremedied) gisteren ergens schreef is liefdesverdriet ?ɬ©?ɬ©n van de meest onderschatte dingen. Ik snap echt wel dat mensen dan de gekste dingen kunnen doen. Maar wanneer je dit zelf niet meer kunt relativeren dan is het tijd om professionele hulp te zoeken. De rouwperiode na het verlies van een geliefde kun je vergelijken met een sterfgeval al denken sommige mensen daar anders over. Het IS gewoon verlies. Die persoon leeft dan misschien wel door maar het blijft verlies.

Toch komen we er ooit weer bovenop. Want wie geen diepe dalen kent zal nooit hoge pieken kennen.

Liefs,
Hoop

Heavy. Ik vind het op een of andere manier wel weer fijn om te lezen dat ik niet alleen ben. Ik ben vandaag naar de sportschool gegaan. Ik heb mij laten masseren, ik heb een Work Out gedaan, de sauna, en het Turks stoombad in geweest en vervolgens nog een paar baantjes gezwommen. Het was heerlijk en hielp wel een beetje.
Vraag aan een goede vriend of vriendin of ze morgen even met je mee gaat na een sportschool of zwembad en ga daarna met haar of hem de verbrande calorie?ɬ´n compenseren door Ben en Jerry ijs tijdens een goeie Tearjerker (film). Echt zo eentje over mensen die dood gaan enzo.
Ohja, wat ook niet werkt en toch verstandig is, is veel slapen, overdadig slapen, Valdispert erin en pitten maar. Het verwerkt je gemis niet maar je krijgt een realistischer overzicht waardoor je het beter een plaatsje kan geven.
En zelf doding? Tja, dood is ook maar dood. Lijkt me trouwens ook niet zo leuk voor de fantastische partner die je over een half jaartje tegen komt...

Of je het nu doet in een sauna of op de skibaan, het maakt niets uit. De essentie is dat je ontspanning opzoekt. En dan? Brengt het je partner niet terug. Maar je voelt jezelf weer een stukje beter.
Ik hoorde van iemand dat je partner je gaten opvult. Daarom voelen mensen zich met een partner vaak zo compleet. Stapt je partner uit sta je daar weer met al je gaten, allemaal pijntjes. Het enige wat je dan kan doen is stuk voor stuk je gaten opvullen. Sport, hobby, familie, oude vrienden en vriendinnen etc. Als jezelf compleet bent heb je die volgende partner niet zo hard nodig voor je opvulling. Je kan dan kritischer in je partnerkeuze en wellicht een keuze voor het leven maken. Ja, ik weet het. Daar moet ik op dit moment ook helemaal niet aan denken. Maar het klonk mij wel verstandig in de oren.
Ohja, ik werd vanochtend wakker naast het lege kussen en het voelde nog steeds klote hoor. Sauna of geen sauna.