Vorige week haar voor het laatst gezien. "Ik bel je nogwel" had ze gezegd. "Best hoor" heb ik haar geantwoord. Vrijdagavond had ze me gebeld 3x, zaterdag nog eens. Ik heb ze allemaal niet beantwoord.
Heb ik met mijn domme harses haar zaterdagnacht een aantal sms-jes gestuurd om een beetje hoop te creeren. (o.a. of het best was of ik vreemd zou gaan), ik zat inmiddels al lang thuis omdat ik een kutavond had en haar miste, maar ja.
Heeft ze me zondag, denk wel 30x proberen te bereiken dmv bellen en sms-en. Niet op gereageerd.
Van de week heeft ze me ook nog proberen te bereiken. Niet gereageerd.
Tot vandaag:
Uitleggen via e-mail. verteld hoeveel ik van haar hou, hoeveel ik haar mis, hoeveel pijn ik heb, wat mijn fouten zijn geweest in onze relatie etc.... Je kent het wel.

O.a. antwoord:
hoi,

ik weet niet wat ik moet zeggen om het anders te maken voor je..

Kan me wel voorstellen als je in het flatje zit dat alles aan ons herinnert..Lijkt me ook moeilijk voor je..

Weet niet wat ik eraan kan veranderen

Hoop wel dat het goed gaat met de poezen..Die mis ik..

mis jou ook maar op een andere manier

Ik mis onze vriendschap..en dat dat niet meer kan..
Dat ik je niet op een normale manier ff kan opbellen om te vertellen wat ik meegemaakt heb

Snap wel dat dat te pijnlijk voor je is en dat moet ook niet gaan gebeuren..

Fuck weer veel verdriet en dag hoop...dom, dom, dom. Waarom kan ik haar nu niet gewoon loslaten?