Een maand verder in de situatie... en het is nog altijd KUT.
Het laatste feestje waar ik mijn ex zag was hij ronduit onhebbelijk tov mij en mijn vrienden.
Maar nu mijn beste vriendin samen is met zijn beste maat is er geen ontkomen aan...
Dit gedrag pik ik echter niet en heb hem twee dagen later in een email eens goed mijn gedacht gezegd. Dat ik niet snap waarom hij zo doet, hij is uberhaupt diegene die het heeft uitgemaakt.. IK zou het er verdomme moeilijk mee moeten hebben (wat ook wel is maar laat het zo weinig mogelijk blijken) niet HIJ.
Uiteindelijk prive afgesproken om dit uit te klaren, hij heeft zijn excuses aangeboden voor zijn arrogant gedrag en bleef herhalen dat hij het er moeilijk mee heeft en dat ik zulk gedrag niet verdien. Dat hij er ook maar moet mee leren leven dat zijn maat met mijn vriendin is en dat hij mij dus nog wel tegen het lijf zal lopen.
Was goed gesprek... was wat gerust dat alles uiteindelijk nog wel goed zou uitdraaien...
Maar dan... maand verder, is alles nog altijd kut. Mijn vriendin gaat naar hun feestjes, ik wordt niet meegevraagd. Heb het gevoel dat ik nu een strijd aan het voeren ben met mijn vriendin haar lief om haar voor feestjes op te eisen.
Vrijdag en zaterdag moet ze met hem mee (en dus ook met mijn ex), ik had haar gevraagd om zondag weg te gaan... Maar nu zegt ze dat ze zondag te moe gaat zijn om nog eens met mij uit te gaan... gezellig is dit.
Ik zal wel vrijdag en zaterdag zielig thuis zitten, terwijl zij gaat stappen en zondag dan ook niks te doen hebben omdat ze dan te moe is.
Ben eigenlijk razend op mijn ex, hij heeft mij niet alleen heel veel pijn gedaan ... hij verpest ook nog eens onrechtstreeks mijn sociaal uitgaansleven door mijn vriendin af te pakken...
Grof om te zeggen... maar ik hoop dat dat tussen mijn vriendin en zijn maat snel misloopt... want ik ben hier echt de pineut van.
@Visje78: loyaliteit
Lastige situatie, waarbij 'het gedoe omtrent je Ex', zich nu lijkt te verplaatsen naar de strijd om de aandacht/tijd van je vriendin, waarbij je het je Ex nog eens extra kwalijk neemt dat hij ook nog eens roet lijkt te gooien in jouw ‘uitgaansmogelijkheden’ –aangezien zijn vriend nu gaat met jouw vriendin.
Moeilijk, dit soort loyaliteitsverschuivingen.
Frustrerend genoeg heb je hier helaas geen enkele controle over. Ik ben eerder geneigd te denken om jezelf er eens op toe te leggen je eigen activiteitenprogramma op te stellen, voor weekenden zoals deze. Vul ze anders in, zodat je er ook niet zo tegenop kijkt en het contrast niet zo groot is tussen jij die in totale verveling thuis zit en je vriendin die daarentegen met haar vriend (en jouw ex) lekker het uitgaansleven induikt.
Kun je met deze vriendin geen (vaste?) dagen ‘prikken’, die echt voor jullie samen zijn? En voor de dagen die zij, begrijpelijk, met haar vriend wenst in te vullen, jij jezelf op eigen bezigheden stort, of andere mensen ziet?
Is deze vriendin momenteel het enige ‘gezelschap’ waar je er mee op uit kunt trekken? Als dat namelijk zo is, kun je zonder je hiervan bewust te zijn, toch een behoorlijke claim op haar leggen. Iets dat mogelijk uiteindelijk in jullie dynamiek en dus vriendschap gaat lopen vreten.
Namelijk: als zij dus andere activiteiten heeft gepland met haar vriend, dit al gauw betekent dat jouw ex ook mee op sleeptouw gaat, jij daardoor automatisch bent uitgesloten van ‘deelname’, zij het wel ‘leuk’ hebben met z’n 3tjes terwijl jij je thuis dus stierlijk en alleen zit te vervelen…dan kun je haar dit, stiekem, toch gaan verwijten.
Maar zou dat fair zijn? Zou zonde zijn van de vriendschap, toch?
Hoewel je het waarschijnlijk niet zo gemeen bedoeld als uit deze opmerking lijkt ‘ik hoop dat het tussen mijn vriendin en zijn maat snel misloopt... want ik ben hier echt de pineut van’, ben ik door zo’n opmerking wel geneigd om de vraag te stellen of je dan niet heel erg afhankelijk bent van haar activiteiten-programma? Ongeacht of dit nu in het clubje van je Ex is, of niet (hoewel dat onderdeel het natuurlijk wel extra beladen maakt).
Zou het kunnen zijn, dat jouw afhankelijkheid van haar beschikbaarheid zo groot is (geworden), dat je haar dus een breuk met deze gozer toewenst omdat dit automatisch zou betekenen dat zij ‘weer beschikbaar’ is om jouw weekenden weer invulling te geven?
Stel jij je vriendin, en indirect ook jouw ex, niet teveel verantwoordelijk voor het feit dat je dus kennelijk geen ‘invulling’ voor een weekend lijkt te hebben?
je slaagt de nagel op de kop
Bedankt voor je antwoord chelle en al je goed geplaatste vragen.
Ik heb het immens moeilijk met deze situatie omdat ik inderdaad maar 1 echte stapvriendin heb en dat is zij.
Zij is mijn partybuddy die altijd meegaat naar alle leuke feestjes.
Nu gaat ze vaak mee met haar vriend naar die feestjes, en is mijn ex (die ik nog altijd verschrikkelijk hard mis) ook altijd van de partij. Ik wil mezelf niet uitnodigen en zij zegt soms wel dat ik gewoon moet meegaan zoals vroeger maar ik kan duidelijk afleiden van mijn ex zijn reactie dat hij hier niet mee gebaat is.
Ik heb een heel dubbel gevoel: de ene keer wil ik niet dat ze uit elkaar gaan want dan zie ik mijn ex waarsch nooit meer terug, aan de andere kant is dit geen leefbare situatie voor mij want diep vanbinnen weet ik dat het nooit nog terug goed komt tussen ons en kan ik hem maar beter loslaten... maar hoe kan ik loslaten als ik telkens op zijn gezicht moet zien?!
In juli hebben we een festival waar ik en mijn vriendin zowieso elk jaar samen naartoe gaan. Mijn ex had mij dit voorjaar nog een ticket gekocht en de bedoeling was samen met zijn bende op de camping te logeren.
En nu... nu zit ik dus met een probleem. Mijn vriendin zal blijkbaar bij die bende op de camping gaan staan, maar ik heb geen andere vrienden die blijven camperen en de bedoeling was zowieso van met haar samen een tent te delen. Nu ga ik mezelf moeten uitnodigen bij de bende van mijn ex of ik heb gewoon geen slaapplaats...
Mijn vriendin zegt zelf dat onze vriendschap boven alles staan, dat ze mij niet kwijt wilt... en dat hij (de ex) maar moet aanvaarden dat ik er soms bij ben... Ik vind hun clubje super leuk en idd het alleen thuiszitten in het weekend schrikt mij enorm af.. maar de denigrerende blikken die ik van die hoop krijg doen ook verschrikkelijk zeer (zo van wat doet zij hier nu weer bij??)... ik ben van de hoogste status als "de vriendin van" naar beneden getuimeld als de 'ex van"... en sommige van zijn vrienden negeren mij gewoon.
De pijn en vernedering is soms echt niet te harden, en ik kan niet geloven dat dit dezelfde man was die mij begin dit jaar nog de hemel beloofde en die nu alles kapot heeft gemaakt... kon hij mij maar gewoon behandelen als deel van de bende, maar het feit dat we de lakens gedeeld hebben maakt dit precies niet meer mogelijk.
zucht... dat ik op deze leeftijd dit nog moet meemaken...