Ik heb toch de mail gestuurd waar ik het in mijn vorige blogs over heb gehad.. dit heeft toch wat dingen in hem los gemaakt.
Na mijn mail stuurde hij, bedankt. Hij vroeg wanneer ik mijn spullen kwam ophalen en we hebben afgesproken aankomende week om te praten over de verdeling. Hij heeft een nieuw huis gevonden omdat hij de kosten niet alleen kan dragen. Opeens draaide het gesprek op whatsapp en merkte ik weer dat hij enorme woede had. Ik vroeg hem waarom en toen kwam het er weer uit:
Toen jij plots weg ging bij mij en mij hier hebt laten stikken zonder vervoer en zonder boodschappen en mij hebt laten stikken met alle rekeningen en de auto hebt verkocht! toen was de bom gebarsten en nu na deze 3 weken zie ik dat ik een goede keuze heb gemaakt!
Ja want ik heb HEM dus laten stikken, het moet niet gekker worden! en ik heb het verpest door niks van me te laten horen.. Nou ik vind het lachwekkend als ik het nu terug lees, Heb natuurlijk gereageerd dat Hij mij van de een op andere dag de deur wees en dat het zijn woorden waren die zeiden: Ga maar lekker naar je moeder en neem de auto mee, veel plezier ermee...stik!
Daar reageerd hij dus niet op.. heb het 3x gezegd maar het enige wat er dan uitkomt is: ik weet nu beter, heb spijt van alles waar ik geld in heb gestoken, Me is on the top!, ik kom er wel, ik heb geen hulp nodig van jou... en tot 2x toe jaloerse opmerkingen over dat ik maar snel een nieuwe vent moet zoeken en dat hij blij is dat ik er weer tip top uitzie want dan krijg ik snel iemand anders!
Ik ben sterk gebleven en me niet tot zijn kinderachtige gedrag gaan verlagen, dit zegt genoeg voor mij!
Hij zegt dat ik hem heb laten stikken.. dit was never nooit mijn keuze!
Blijkbaar heeft hij het er zo moeijlijk mee.. is die zo bang dat ik een ander krijg, dat hij nu in de aanval gaat? Ik weet het niet..
Ik weet alleen dat hij zo koppig is dat hij dat niet gaat toegeven! deed hij dat maar en kon ik dat maar bij hem los krijgen! Na gisteren voel ik me wel heel rot, word vroeg wakker, en dingen spoken door mijn hoofd! ik mis hem en mis ons, en wil hem zo graag laten inzien dat ik heb gehandeld zoals ik dacht dat hij wilde, zoals hij mij ook zei dat ik moest handelen, en mijn leven moest oppakken!
Ik voel me er echt heel rot over, ik wilde een normaal gesprek met hem aangaan, niet zo kinderachtig..
Ik heb ook gestuurd nou fijn weekend, ik wilde een normaal gesprek voeren, niet dit kinderachtige gedoe.. Daag en fijn weekend.
Toen stuurde die: dat ga je snel genoeg ook van mij horen.. Daag... dat komt op het moment dat jij van mij wat gaat vragen onthoud dat goed!
Nou waar dat nou weer op sloeg? ben er maar niet meer op in gegaan! maar wat wil hij nou toch?? zo boos, zo jaloers, zo kinderachtig....doen alsof hij zich beter dan ooit voelt, en opeens is alles mijn schuld!
hoe ga ik hier mee om? en hoe laat ik hem toch inzien dat hij zichzelf zo ongelukkig maakt!