Lieve lezende,

Ik denk dat ik zojuist ongeveer een pagina heb geschreven over het verhaal met mij en mijn vriendin... Ik bespaar jullie alle details, want heb het al verwijderd. Kort samen gevat: mijn vriendin heeft het uitgemaakt drie maanden geleden, hebben nog steeds contact, zijn op vakantie geweest, slapen nog steeds samen, de liefde is er, maar het werkt nu even niet... Ik ben behoorlijk obsessief en moet aan mezelf werken. Wie ben ik? een levens genieter en hopeloze romanticus en een gever. Ik heb mezelf verloren in mijn relatie en daar zou ik iedereen tegen behoeden. Ik ben hopeloos geweest kijkend naar sites wat ik kan doen om iemand terug te krijgen enz. enz. ik check wanneer ze online is wel 50x op een dag, heb al 20 x haar nummer verwijdert... En dan nu toppunt, schrijf ik een blog? Met geen inleiding, inhoud, maar hopelijk wel een conclusie.

Want ik heb het 1 en ander geleerd, geld natuurlijk niet voor alles en iedereen maar wellicht voor sommige wel. Allereerst afstoot is aantrek, moment dat ik geen contact zoek, zoekt zij contact, moment dat ik haar negeer en 10 berichten krijg met waarom reageer je niet en ik haar vervolgens omdat ik het zielig vind en bericht stuur negeert ze mij... Kat/muis gedrag... Control freak zijn, vragen wat ze aan het doen is, met wie ze is, wat ze morgen doet werkt averechts en is erg gevaarlijk. 100 berichten sturen werkt trouwens ook niet, maar dat weten wet allemaal wel denk ik... Wat is nou mijn conclusie van een hele break-up... Het is een zieke mind-fuck, in mijn gedachtes hou ik mij vast aan mijn prachtige meisje en onze prachtige relatie, in mijn gedachtes kunnen wij de beste relatie hebben en is alles perfect. Dus alles is zo mooi in mijn hoofd, maar waarom kan het dan niet? Ik leef in mijn eigen sprookjeswereld met een happy end, en alleen ik kan uit dit sprookje stappen. Realiteit is uit elkaar zijn is fucking kut en zwaar maar laten we het niet mooier maken dan dat het is. Liefde moet zijn dat het leven leuker is met elkaar niet dat je elkaar nodig hebt in je leven om gelukkig te zijn. Het moet de kers op de taart zijn en de taart moet zelf al geweldig zijn. Je moet zelf gelukkig zijn en weten wie jij bent, je niet aanpassen aan de ander voor zijn of haar geluk.

Mijn conclusie en levensles voor alle gebroken harten out there! Word zelf weer gelukkig. Geniet van de rust, van je familie en vrienden, je werk, je school er zijn zoveel mooie en leuke dingen. En laat je ex met rust, wees chill en relaxt want gezeik is gewoon kut. En wellicht komt het moment dat als je je eigen geluk hebt gevonden, die focus op jezelf hebt en ook gelukkig kan zijn voor de ander, je ex wel terug... Als die koud thuis alleen zit, en dan bedenkt jezus mijn ex is wel echt heel lief en chill en super relaxt... Maar bedenk je voornamelijk dat als dit moment niet gaat komen, dat jij dan toch al gelukkig bent:)

Bedankt voor het lezen, zoals je ziet zijn mijn eerste stappen van erkenning gemaakt. Het is een lastig proces waar niemand een antwoord op heeft. Het is nu de derde maand dat het uit is. En dacht niet dat de dag zou komen dat ik ooit alleen gelukkig kan zijn, maar het komt echt waar. De tijd heelt de wonden. Het leven is zo verschrikkelijk mooi er zijn zoveel mooie mensen. Ik weet zeker dat jij die dit leest ook prachtig bent. We zijn namelijk allemaal prachtig en mogen er allemaal zijn. Daarom sluit ik mijn verhaal.

Love is a strange thing...

X