Pff ik was er al bang voor, het ging gewoon te goed afgelopen 3 dagen. Vanmorgen voelde ik me nog goed, want ik weet dat het over is en ik weet ook waarom en ook dat het beter is en ja ook dat er nog mannen genoeg zijn, zucht. Maar vanmiddag besefte ik dat ik hem gewoon nog altijd terug wil. Ik wil met hem zoenen, ik wil met hem knuffelen, samen lachen, samen koken, samen uitgaan, samen kletsen, samen ontbijten, ik wil het helemaal niet zonder hem. Zodra hij merkt dat ik hem een beetje los begin te laten, begint hij weer heel hard aan me te trekken en als hij me dan eenmaal zover heeft duwt hij me net zo hard weer weg. En dat wil ik echt niet meer, dat kan ik niet meer, dat heeft hij nu 1,5 maand gedaan en nu is het gewoon klaar. Ik moet er weer even doorheen vandaag, vanavond gelukkig stappen, dan kan ik alles even vergeten.