O meisje, nee inderdaad deze man is zeker niet goed voor jou!!! Hoe haalt hij het in zijn botte hersens om jou dit allemaal te zeggen! Doet hij dat allemaal expres om jou ook nog eens een trap na te geven? Het is gewoon een grote L..!!! Sorry hoor, meer woorden heb ik er niet voor. Respectloos noem ik dat.
Lieverd ik maak me enorm zorgen om je, ik las net pas je andere blog en het gaat niet goed met je. Wat heeft de huisarts gezegd? Moet je misschien niet snel naar een psycholoog? Lijkt mij niet onverstandig hoor want het gaat niet goed met je. En vraag dan of het met spoed kan, want jij trekt het niet langer zo. Ik herken het ook allemaal wel, al die pijn, paniek, niet slapen, boosheid, verdriet en noem maar op. En ja ik heb ook weleens gedacht misschien maar beter als ik er niet meer ben, maar ik heb een kind om voor te zorgen en wijffie dat heb jij ook. Wat moet ie nou als ie geen mama meer zal hebben. Ik snap trouwens niet dat je nog 3 uur met hem aan de telefoon hebt gezeten toen hij dat soort dingen allemaal tegen je zei. Ik had de de foon er allang opgegooid hoor.
Lieverd, ik denk aan je (al heb je daar weinig aan) maar het is wel gemeend.

En pas op he, geen gekke dingen doen, die vent is het echt niet waard hoor, want stel dat jij jezelf wat aan doet denk ik dat hij evengoed wel met dat nieuwe mens van hem een weekendje weg gaat hoor.

Heeeeeeeeeel veeeeeeeeeeel sterkte en heeeeeeeeele dikke knuffffffffffff XXXX

Lieve Lady,

Ik vind het heel, heel naar voor je dat je je zo voelt. Ik neem aan dat er in die drie uur ook andere dingen gezegd zijn. Ik hoop wel dat dit je een beetje closure gaat geven en je niet de behoefte blijft houden om hem weer te bellen voor een nieuw intens gesprek; Het geeft je een momentje van nabijheid maar houdt de verwerking volledig stil. Je blijft zo in die emotionele maalstroom, het nachtelijk piekeren - want laten we wel zijn, nu heb je weer heel wat nieuwe uitspraken om nachten over wakker te liggen, antwoorden op te bedenken, etc.
Ik sluit me aan bij Kiewie, hij probeert waarschijnlijk onverbloemd direct tegen je te zijn zodat je de hoop los kan laten en verder kan.

Ik geloof in een soort van fundamenteel recht van het individu in de liefde. Iemand is nooit verplicht om bij een ander te blijven. Dat maakt de relatie die je had niet minder mooi, minder echt, minder 'ment to be'. Wat was zal altijd blijven, het verleden is achter ons maar raken we nooit meer kwijt.
In je hart zijn meerdere hoekjes, liefde neemt verschillende vormen aan en kan ook na lange tijd nostalgie geven. Ook bij de partner die de relatie verbroken heeft.

Maar voor jou is het nu hartstikke k%t!. Te horen dat hij een ander heeft, je wordt daar fysiek naar van, dat begrijp ik heel goed.

Hoe kom je de komende weken, maanden door?

* Door eerst de emotionele maaltstroom van dit telefoongesprek te laten bezinken
* Door de hulp van je huisarts door te zetten, wellicht kan hij het met medicatie wat verlichten. Denk wellicht ook aan homeopatische medicatie en bach bloesem remedy. Je hebt in de homeopathie 'Ignatia' - dit is voor groot verdriet. Ik heb zelf veel baat gehad bij Calcium carbonicum (terwijl ik zelf niet eens zo heilig geloof in de homeopathie, ik kreeg dit echter van mijn huisarts en het heeft wonderen bij mij gedaan). Dit middel richt zich op mensen die het gevoel hebben aan het eind van hun latijn te zijn, niet meer kunnen slapen door piekeren en angst en niet kunnen loslaten. Bach Bloesems zijn er ook gericht op loslaten.
* Als je je daar in kan vinden: ik heb zelf ook veel baat gehad bij 2 opeenvolgende reiki behandelingen (dezelfde week als de homeopathie).
* Kun je een paar dagen vrij nemen en proberen je angst / verdriet om te zetten in creativiteit? Haal bij de kruitvat of action voor en paar euro verf, kwasten en een schilderblok en ga schilderen. Ik heb echt een mega-depressief schilderij gemaakt (huilende engel op een graf) in alleen zwart-wit tinten, maar het deed me wel goed.
* ritueel loslaten: schrijf een afscheidsbrief en doe daar iets ritueels mee. Begraven, verbranden, in zee werpen.

Al deze bovenstaande dingen zijn eigenlijk gericht op 1 ding...
De aandacht weer richting jezelf leggen.
Dat is namelijk de enige manier om weer terug te komen naar jezelf.
Al je energie en waarschijnlijk veel meer dan je energie gaat nu naar en om hem.
Probeer een klein beetje de focus te verleggen en ook wat aandacht weer in jezelf te steken.
Als dat nog te moeilijk is, spreek jezelf dan toe...alleen voor vanmiddag ga ik de aandacht alleen en compleet aan mezelf richten. En probeer dan telkens die momenten die je in bouwt te vergroten.

Zoals ik al zei, een tijdje terug zat ik er net als jij bij. Ik had al 2,5 maand niet meer een nacht normaal geslapen. Ik had paniekaanvallen. Ik liep met mijn hart in mijn schoenen. Snikbui-aanvallen. Nachten lang gesprekken met hem voeren in mijn hoofd. Ik zag de bodem van de put. Zag het zo niet meer zitten dat ik van de huisarts anti-depressiva meekreeg. Maar ook die homeopatische medicijnen (met als comment, probeer die eerst en als het niet werkt, neem dan over een week de rest). Ik slikte iedere avond slaaptabletten die toch niet werkten. Barstte op mijn werk of in de metro in tranen uit en werd volledig in bezit genomen door HEM.
Op het diepste van die put heb ook ik een gesprek met hem gehad, na 2 maanden van elkaar niet meer zien of spreken. En wat had ik daarmee bewerkstelligd? Dat hij na dit gesprek alle contact wilde verbreken omdat ik hem met schuldgevoelens opzadelde en totaal geen verantwoordelijkheid voor mezelf en mijn eigen geluk meer nam. Alles was zijn schuld.

Meissie, uiteindelijk heeft dit me geholpen....

Dat weekend, en ik geloof dat het een combi was van Reiki, de tabletten van de huisarts, de confrontatie met de ex en ja - inderdaad het ook zelf verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen geluk - toen krabbelde ik weer op. En dat opkrabbelen ging verbazendwekkend snel. Je zou denken, na 2,5 maand in die put moet je even zolang kruipen om eruit te komen. Niets was minder waar, de weg uit die put was binnen een paar dagen!!!

Is het nu over bij mij? Welnee! Ik mis hem nog steeds heel erg. Ik sta echter weer sterker op mijn eigen benen. Heb weer zin in dingen. Onderneem meer. Lach weer. En most of all...ik slaap gewoon weer goed. (want dat gaat je ook opbreken en labiel maken op den duur).

Enfin, een heel verhaal, ik hoop dat het je een beetje hoop kan geven.

Ga voor jezelf meis. Jij bent nummero uno. Jij bent de belangrijkste liefde in jouw leven. Jij moet altijd op jezelf kunnen rekenen. En ieder ander die zich jouw partner mag noemen moet altijd op de 2de plek komen, na you, yourself and you!!! Je ex staat bij jou nu op de 1ste plek en jijzelf bungelt daar ergens onderaan.

Tijd om daar wat aan te veranderen!!!!

Liefs!