Online gebruikers
- JosephUnlal
Ben vorige week aan de kant gezet na een relatie van 1 jaar. Op een heel onrespectvolle manier.
Voel me nu heel slecht, heb het gevoel dat ik alles gegeven heb en nu helemaal leeg ben.
Ik vind het echt moeilijk om nu weer mijn leven te moeten opbouwen. Voel me depressief en angstig.
De relatie was heel problematisch maar ik heb me toch vastgeklampt aan die man.
Hoe ga je om met die gevoelens. Slijt dit?
Slijt dit
Uiteindelijk wel denk en hoop ik (zit in een soort gelijk schuitje) je zegt dat hij je op een onrespectvolle manier aan de kant gezet bent, en je relatie problematisch was. dus eigenlijk heel zwart wit ben je gewoon beter af!, als een man (en ik ben er een) zijn vriendin/vrouw niet met respect behandeld, dan is het toch helder, lozen die handel, rustig worden, jank een paar emmers vol (ben bezig met mijn vijfde) praat er over met een vriend(in)
En hoe je verder moet? als ik er achter ben laat ik je het zsm weten, ik heb het idee dat alle mensen op deze site iets voor ons beide en voor hun zelf kan betekenen, ik wens je sterkte, kracht en geluk
Ja het slijt. Het kan lang
Ja het slijt. Het kan lang duren, het kan vele tranen kosten, maar het slijt.
Je bent op zeg je, begrijpelijk... emotioneel en fysiek is dit gewoon een aanslag. Komt goed, maar geef jezelf er wel de tijd voor om te herstellen!!
het komt goed
hey marie,
het komt echt een keer weer goed! Echt waar, maar nu is dat gewoon niet te zien door je heftige verdriet. Iedereen verdient respect, man en vrouw, en zeker van hun partner, maar dan nog kan het 'verliezen' van iemand die eigenlijk niet zo goed voor je was ontzettend pijn doen (ik zit er zelf ook middenin), ook omdat je moet afkicken van de gewoontes die je samen hebt ontwikkeld en je deze weer opnieuw moet opbouwen voor jezelf, dat geeft al snel een eenzaam gevoel terwijl ik er van overtuigd ben dat wij allemaal op deze site over een jaar of een paar jaar, op deze rotperiodes die we meemaken terug kijken als iets dat bij het leven hoort, met een glimlach en wat kleine tranen, en dan gaan we gewoon vrolijk vooruit,
kop op meid, het komt echt goed!
J
Bedankt
Ik wil jullie bedanken voor jullie reacties. Het doet me deugd om te weten dat ik er op een manier niet alleen voorsta en dat andere mensen ook deze zaken doorworsteld hebben.
Ik weet dat ik nog een lange weg af te leggen heb en ik hoop dat het binnenkort wat draaglijker wordt.
Ik kan bijna niet geloven dat ik deze lijdensweg een jaar volgehouden heb. Mijn intuïtie zei me nochtans dat het geen goed idee was maar na een tijdje geraak je toch gehecht en is het heel moeilijk om de knop nog om te draaien. Je verliest je zelfrespect totaal. Nadien moet je dan de confrontatie aangaan met wat er nog van je overblijft. En ook het verdriet aanpakken.
Marie