Veel van men vrienden zeggen dat de nachten en de avonden het ergste zijn... Maar bij mij is het de ochtend, ik word wakker en voel onmiddellijk dat knagende gevoel van leegte, het overvalt me al enkele weken elke ochtend. Dan probeer ik zo snel mogelijk op te staan, om van dat rotte gevoel af te geraken, en doe ik een poging om weer te ademen.
Nu had ik daarstraks een lichtpuntje, ik stond in de keuken en was een tas thee aan het zetten... Heel simpel en stom, maar plots ik denk dat het maar een minuut was, voelde ik me niet slecht. Ik voelde me weer even als de gewone vrolijke Elisa en niet het gebroken meisje dat' ik al weken ben. Het gaf me het gevoel dat ik, ook al was het maar even, mezelf ga terug vinden, dat ik op een dag weer die onbezorgde meid ga zijn die ik altijd was...