Hallo beste mensen.
Soms voel ik mij een stuk beter dan een tijdje terug. Dat komt denk ik omdat ik een nieuwe fase in ga. Op het begin toen ze mij vertelde niet meer verder te willen gaan was het zo moeilijk en zo vers. Het was gewoon niet te geloven/accepteren hoe kon het zo zijn? Je moet je dagelijkse ritme veranderen. Ik dacht steeds van vorige week deden we dit vorige maand deden we dat enz. Alles wat ik voorheen deed was met haar in mijn gedachte. Nu is het zo dat ik nog steeds alles met haar in mijn gedachte doe, alleen leer je er mee omgaan. Het is niet dat het me geen pijn meer doet maar de tijd leert je er mee omgaan. Nu is het zo dat ik vorige week dit deed en vorige maand dat zonder haar. Ik heb nog steeds extreme gevoelens voor haar maar door onze situatie heb ik haar al maanden niet meer gezien. Ze is opgenomen zoals jullie misschien in mijn eerdere blogs hebben gelezen. Ze is aan zichzelf aan het werken en dat is alleen maar positief. Waar ik mijzelf wel op betrap is dat ik toch nog in hoop leef ondanks dat ze mij verteld heeft het bijna zeker te weten(echt helemaal 100% niet maar wel 98%) te willen stoppen. Ik voel mij soms heel erg goed omdat ik mijzelf wijs maak dat als ze uit die kliniek komt misschien toch nog ons een kans wil geven. Ik probeer dingen te doen en mijn eigen leventje op orde te krijgen wat voorheen niet is gelukt. en hoop dan dat ook zij ziet dat ik toch wel door ga en niet in verdriet blijf hangen. Iemand heeft mij gisteren gewaarschuwd dat waarschijnlijk nog een keer mijn hart wordt gebroken als ze uit de kliniek komt en verder gaat zonder mij. Dat heeft mij weer een beetje wakker geschut. Dat zal zeker waar zijn, Er is nog hoop dat diep in mn hart zit geworteld en wat ik maar niet wegkrijg. Ik heb te veel onduidelijkheden die ik haar niet kan vragen nu. Het enigste wat ik dus weet is dat haar gevoelens voor mij gewoon weg zijn. zelfs zo erg dat ze niet meer met mij wilde knuffelen. Ze voelde zich niet fijn als ik te dicht in de buurt kwam, dat is erg hard maar het waren wel haar echte gevoelens. Ik probeer niet in het verleden te leven maar die hoop. pfff. Je weet nooit hoe iets kan lopen en alles hangt samen van omstandigheden, waarom kunnen wij ze niet voorzichtig een beetje sturen? Volgens mij kan het als je maar geduld heb en niet te hard van stapel loopt. Of heb ik het nu mis?
Ik lees enorm veel hier en zie echt veel goede en lieve tips! Maar ieder heeft zijn eigen verhaal, zo ook ik. Ik heb een heel klein beetje contact nog steeds en daarin laat ik alleen blijken dat ik om haar geef en het beste met haar voor heb. Ik praat niet over mijn gevoelens. Heb haar alleen wel een keer geschreven dat ik alle dingen saampjes zo mis en het mij zo plotseling is overkomen geen signialen heb gezien, en het zo moeilijk is om zon lieve mooie meid waar je van houd los te moeten laten. Ze vond het lief.
Sorry dat ik weer zo erg in herhaling treed maar moet het eventjes kwijt. Ik gun iedereen echt een super jaar waarin het verdriet over gaat in goede herinneringen en positieve gedachten over het verleden.
Als ik mijn leven weer een beetje op orde krijg, heb ik dat te danken aan mijn ex. dat zal dan toch weer iets positiefs uit onze relatie geweest zijn + alle fijne herinneringen. maar zover ben ik nog lang niet.
Heb te veel schuldgevoelens die ik eigenlijk niet mag hebben, Voor mijn gevoel heb ik veel te lang met dingen gewacht en heb er nu de kans niet meer voor. Maarja het leven gaat door. of je voelt je gigantisch ellendig of je probeert er het beste van te maken, dat maakt voor de tijd niet uit die tikt wel verder de keuze is aan ons, Laten wij ons meesleuren in onze gedachten of gevoelens van pijn en verdriet? geeft niets hoor maar besef dat er ook mensen zijn die nu hun plezier van hun leven hebben maar over een maand hier op deze site kunnen zitten met hun verdriet.
We mogen ons best rottig en verdrietig voelen, maar blijf er niet in hangen. Makkelijk gezegd ik weet het. Ik zit ook nog vast in mijn cirkeltje na bijna 5 maanden.
Mensen kop op en het allerbeste!
Groeten Preco.