Ze blijven lastig die downs. Ik ben op dit moment ziek en dat helpt natuurlijk ook niet mee. Niemand die even thee voor je zet, sinaasappeltje uitperst etc. Op dit moment mis ik hem echt ontzettend en voel ik me verdrietig. Ik weet dat ik hier doorheen moet en dat ik hiet sterker van word. Maar heel soms wil ik gewoon opgeven, hem bellen en zeggen dat ik genoegen neem met vriendschap. Maar ik weet dat ik dat ook niet kan en wil. Ik heb ook mijn trots, ik wil alles of niets. Maar dat niets valt me even zwaar. Ik heb hem nu al ruin twee maanden niet gezien en we hebben sporadisch contact gehad over zakelijke dingen. Al heb ik niet kunnen voorkomen dat er zowel van zijn als mijn kant wat persoonlijke dingen doorsijpelden. Er is zeker nog interesse van zijn kant voor wat ik allemaal doe en hij is naar mij toe ook nog erg open. Maar ja wat heb je eraan, ik zit hier nog steeds alleen. Ik wacht maar rustig op de up...